• Izaro Etxaniz Unanue – Orio-ko traineruaren kide – 2019ko Euskotren Ligako txapelduna
    No hay comentarios en Izaro Etxaniz Unanue – Orio-ko traineruaren kide – 2019ko Euskotren Ligako txapelduna


    Izaro Etxaniz Unanue, Orio Babyauto trainerako kide den txapelduna, gure Gisasola Egoitzako lan taldeko kide dugu baita ere, aurtengo Euskotren-eko Ligako garaile izan direlarik, 13 bandera Oriora ekarriz.

    Izaro Etxaniz – Euskotren Ligako garaipena ospatzen

    Elkarrizketa xume honekin, arraunari, emakume kirolariei eta gure kide den Izaro txapeldunari homenaldi txiki bat eskaini nahi diogu egoitzatik. Orioko herriaz gain, gu ere, Gisasola osatzen dugun guztiok zutaz harro gaudelako, egunero erakusten baitiguzu indarra, esfortzua eta disziplinarekin urrutira iristea posible dela…

    ARRAUNAREN HASTAPENAK

    Elkarrizketarekin hasi baino lehen… arraunaren historiaren laburpen txiki bat…

    Hainbat mendeetan zehar kostaldeko arrantzarako erabiltzen ziren ontzi haiek. Guztiz garrantzizkoa zenez arineketan bueltatzea arrantza ahalik eta gehien saltzeko, antzinako biziraute modu hori abiadura kirola bilakatu zen. Bizkaian Bilbon eta Gipuzkoan Pasaian, kostaldera hurbiltzen ziren eta lehorreratu nahi zuten belauntzi handiei laguntzeko, traineruen moduko ontziak erabiltzen ziren, eta ogibide horretatik ere norgehiagokak sortu ziren. Hasiera batean desafioak eta apustuak izan ziren arraunaren erdigunea. Geroago federazioak, txapelketak eta 2003.tik aurrera liga egonkorrak sortu ziren, beste hainbat kiroletan bezala…

    Txapelketarik garrantzitsuenak

    Trainerutan:

    Emakumeen ligaren hastapenak eta eboluzioa

    Euskotren liga edo Emakumeen ACT liga, nagusiki Galizia, Kantabria eta Euskadiko emakueen traineruen klubek jokatzen duten lehia da. 2009Tik jokatzen den txapelketa da, nahiz eta 2011an liga bihurtu zen urtea izan.

    Pasai Koxtape San Joan-eko klubak eskuratu ditu 3 urteetan ligaren postu gorenena, 3 liga izanik, Zumaiak eta Rías Baixas-ek bi eskuratuak dituzte.

    Aurten, Orio-ko neskak eskuratu dute indarrez Ligako postu garaienena, eta beraien kide den gure Izaro, gertutik jarraitzen ari gara txapelketa osoan…

    Izaro Etxaniz, Oriko traineruan kideekin garaipena ospatzen

    Izaro 2006tik, arraunean murgildua bizi izan zera oker ez bagaude… Nondik datorkizu arraunerako griña?

    Kuadrilako veste biekin hasi nintzen arraunean, kirolen batean aritu nahi genuen eta arraunean probatzera animatu gintuzten bertan aritzen ziren Itziarko mutil batzuek. Probatu eta gustatu. Zumaiko klubean ibili naiz hainbat urtez, urte batzuk geldirik ere bai eta berriz bueltatu, eta aurreko urtetik Orion nabil arraunean.

    2- Nola da Izaro, arraunlari baten prestaketa fisiko eta mentala ligan hasi aurretik eta liga bitartean?

    Prestaketarekin azaroa inguruan hasten gara, entrenamentu luzeak izaten dira, lehorrean, gimnasion sartuta; kore ariketak, pesak, ergometroa eta korrika.

    Trainerilako ligan ere parte hartzen dugu eta horretarako uretara ertetzen hasten gara, beti ere traineruari garrantzia emanez.

    Traineruko ligari begira entrenamendu zehatzagoak egiten ditugu, neguan baino entrenamentu laburragoak.

    Izaro Etxaniz, gure txapelduna

    3- Aurten ikaragarrizko urtea egiten ari zarete Orion, zer sentitzen da hainbeste esfortzu eta lan ondoren emaitza hauek lortu dituzuela ikustean?

    Izugarrizko poza sentitzen da egindako lan eta esfortzu guztiaren fruituak ikusten dituzunean. Egindako lan hortan sinisten duzu, egunetik egunera hobetzen joan gara. Taldeko partaide guztiengan konfiantza osoa sentitzen dut, denok eman dugu daukagun hoberena guzti hau Aurrera ateratzeko. Oso harro nago daukagun taldearekin.

    4- Zer esango zenuke arraun inguruko afizioari buruz, jendeak maite al du arrauna? Nola sentitzen zarete taldean?

    Orion bai behintzat, sekulako afizioa dago bertan. Izugarri bizitzen dute arrauna, eta hori pozgarria da, harrituta geratu nintzen lehenengo ongi-etorria egin zigutenean eta igandero igandero bandera bakoitzeko herriko udaletxe atarian gerturatzen zen jende guzti hori ikustean.

    Taldean oso ongi moldatzen gara guztiok, oso giro ona daukagu gure artean.

    5- Izaro, kirolari apartaz gain, gure geoitzako lan taldean lanean damakizu denboraldi bat, gure etxean bizi direnen zinketen zati garratzitsu bt iznez. Arraunean damakizun disziplinak lanean laguntze zaitu? Ze ekarpen egiten dituzu lanean arraun taldetik ikasiak izan direnak?

    Distiplinak asko laguntzen du, zerbaitetan konpromisoa hartu baduzu bete egin behar dela erakutsi dit arraunak urte guzti hauetan eta egiten duzun guzti hori gogoz eta daukazun hoberena emanez. Lanean ere hori egiten saiatzen naiz.

    Izaro gure egoitzan lanean, irrifarra inoiz galtzen ez duen txapelduna

    Arraunak indartsuago egin nau pertsona moduan, gauzak konstantziaz eta pasientziaz lortzen direla erakutsi dit eta lan honetan askotan indartsu egon behar duzu emozionalki eta momentu gogorretan dauden persona horiei lagundu.

    6- Liga amaituta zer geratzen zaizue denboraldia guztiz borobiltzeko?

    Denboraldi polit honi amaiera emateko kontxako estropadak geratzen zaizkigu. Ostegunean izan genuen kontxako sailkapen estropada, eta bertarako sarrera lortu genuen. Kontxako bandera oso garrantzitsua da arraunlari batentzat, bi igandetan denborarik onena egiten duenak irabaziko du hain preziatua den bandera. Izugarria litzateke hau lortzea. Horretarako kontzentratu eta gogor egingo diogu.

    Zorte on Izaro… zuri eta Orioko zure kide guztiei… gozatu geratzen zaizkizuen azken lehiaketak eta mila esker elkarrizketa hau egiteko aukera eman diguzulako.

    Bandera irabazi duten unea, Orioko trainerua

    Gertutik jarraituko zaitugu!

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • NAZIOARTEKO POZAREN EGUNA – DIA INTERNACIONAL DE LA FELICIDAD
    No hay comentarios en NAZIOARTEKO POZAREN EGUNA – DIA INTERNACIONAL DE LA FELICIDAD

    Gaur Martxoak 20, nazioarteko pozaren eguna ospatzen da 2013. urtetik. Nazioarteko batzar nagusian erabakia izan zen, Bután erreinuko proposamena jatorri izan zuelarik, beraietzat, nazioaren zoriontasuna indize ekonomikoen pareko garrantzizko indize bat baita.

    Pozaren eta zoriontasunaren inguruan gure filosofo aintzidari askoren iritzi eta aurkikuntzei buruzko artikulu eder hau ekarri nahi izan dugu gaur web orria, El confidencial aldizkari digitalean, Noelia Conradok 2016.urteko uztailean idatzia hain zuzen.

    El secreto de la felicidad, según 12 de los filósofos más sabios de la historia

    ¿De dónde venimos? ¿Dónde vamos? Estas son dos de las grandes preguntas que se ha hecho el hombre, pero hay otra más importante aún: ¿cómo podemos vivir felices?

    04.07.2016 – 05:00 H. – ACTUALIZADO: 20.03.2018 – 11:59H.

    ¿Qué es la felicidad? Es una pregunta que todos nos hemos formulado alguna vez en la vida. Cómo decía Séneca en su ‘De vita beata’, “todos los hombres, hermano Galión, quieren vivir felizmente. Aspiramos a ser felices y para ello intentamos descubrir qué es. Sin embargo, cada persona posee una respuesta, una definición de felicidad diferente, y es precisamente esa disparidad de opiniones ante una cuestión tan trascendental en la existencia del ser humano una de las razones de la aparición de la ética en la antigua Grecia.

    Son muchos los pensadores que a lo largo de la historia han reflexionado sobre los secretos de la felicidad y cómo conseguirla. A continuación recopilamos las opiniones de doce de los filósofos más importantes de la historia. ¿Cuál es la que encaja más contigo?

    Muchas veces nos obcecamos en llegar a la meta, en conseguir el trabajo deseado, en ganar un partido, en tener el coche que anhelamos… y es precisamente todo lo que hacemos para conseguirlo lo que aporta la felicidad. Según el budismo, esta reside en las experiencias enriquecedoras que se viven para lograr un objetivo, ya que una vez se consigue lo que deseábamos la satisfacción es muy breve.

    “No hay un camino a la felicidad: la felicidad es el camino.” Buda Gautama

    “El secreto de la felicidad no se encuentra en la búsqueda de más, sino en el desarrollo de la capacidad para disfrutar de menos”. Sócrates (470 a. C. – 399 a. C)

    Para el filósofo griego la felicidad no viene de recompensas externas o reconocimientos, sino del éxito interno. Al reducir nuestras necesidades, podemos aprender a apreciar los placeres más simples.

    Conocerse a uno mismo

    “El hombre que hace que todo lo que lleve a la felicidad dependa de él mismo, ya no de los demás, ha adoptado el mejor plan para vivir feliz”. Platón (427 a.C. – 347 a. C.)

    Según la Real Academia Española de la lengua, la felicidad es un “estado de grata satisfacción espiritual y física”. Esta definición encajaría bastante con la versión de Platón, ya que para el filósofo griego, alumno de Sócrates, radica en el crecimiento personal y es fruto de la satisfacción conseguida a través de pequeños logros.

    “La felicidad depende de nosotros mismos”. Aristóteles (384 a.C. – 322 a.C.)

    Ser feliz significa autorrealizarse, alcanzar las metas propias de un ser humano. Aristóteles, discípulo de Platón, sostenía que todos los hombres perseguían la felicidad. Unos son felices ganando dinero; otros, recibiendo honores, y otros viajando. Cada cual posee el secreto de su propia felicidad. Pero para eso hay que conocerse bien a uno mismo, claro está, y saber qué se quiere.

    “Las grandes bendiciones de la humanidad están dentro de nosotros y a nuestro alcance. El sabio se contenta con su suerte, sea cual sea, sin desear lo que no tiene” Séneca (4 a. C.- 65 d. C.)

    El filósofo estoico creía firmemente en lo que los psicólogos llamaran ahora el “locus de control”. Un concepto ampliamente usado en psicología que afecta al punto de vista de un individuo y a la manera que este tiene de interactuar con el entorno.

    Para algunas personas, el locus vive en el exterior; sienten como fuerzas externas guían sus acciones. Para otros, como Séneca, el locus reside dentro.

    La felicidad como obligación

    “Si estás deprimido, estás viviendo en el pasado. Si estás ansioso, estás viviendo en el futuro. Si estás en paz, estas viviendo el presente”. Lao Tzu (601 a. C – 531 a. C.)

    Traducido literalmente como “viejo”, Lao Tzu es una personalidad china cuya existencia histórica se debate, aunque se le considera uno de los filósofos más relevantes de la civilización china.

    Lao Tzu sostenía que la razón de su felicidad era vivir el presente. Quienes siempre piensan en el mañana o recuerdan con nostalgia el ayer solo generan ansiedad, estrés, y dejan de disfrutar el momento y la verdadera existencia.

    “La felicidad; más que un deseo, alegría o elección, es un deber”. Immanuel Kant (1724-1804)

    La felicidad es uno de tantos deberes del ser humano, un deber último y supremo que nos obliga a ser dignos de merecerla. La felicidad en el mundo kantiano no depende del destino ni de los demás, sino de uno mismo, de la persona, es decir, de su propio comportamiento y carácter.

    “Es el sentimiento de que el poder crece, de que una resistencia ha sido superada”. Friedrich Nietzsche (1844-1900)

    Según el filósofo nihilista la felicidad es una especie de control que uno tiene sobre su entorno. El autor de ‘El Anticristo’ cree que existe la llamada voluntad de poder, una fuerza que nos da la vida y que nos ata a ella y que al mismo tiempo la convierte en atractiva, ya que es la que nos hace enfrentarnos a todas las adversidades.

    Cuando experimentamos que la fuerza aumenta en nosotros y nos sentimos con mucha vitalidad, cuando comprobamos que hemos superado aquello que nos oprimía, según Nietzsche, es cuando somos felices.

    La huida del dolor

    “He aprendido a buscar mi felicidad limitando mis deseos en vez de satisfacerlos”. John Stuart Mill (1806 -1873)

    John Stuart Mill, uno de los principales autores del utilitarismo, mantenía que el deseo de ser feliz por encima de todos los demás deseos (eudemonismo) se presenta en todo ser humano. Mill consideraba la felicidad como la búsqueda del placer y la huida del dolor, aunque no todos los placeres tienen el mismo valor, ya que los hay superiores e inferiores, y nuestras acciones deben dar preferencia a los primeros.

    “De todas las formas de precaución, la cautela en el amor es tal vez la más mortal de la verdadera felicidad”. Bertrand Russell (1872 – 1970)

    El autor de ‘La conquista de la felicidad’, ganador del Premio Nobel de Literatura y conocido por su influencia en la filosofía analítica, concibe el amor como un instrumento para conseguir la felicidad. Para el filósofo británico el amor ayuda a romper el ego y a superar la barrera de la vanidad que impiden ser felices.

    “La felicidad es como una mariposa, cuanto más la persigues, más te eludirá. Pero si vuelves tu atención a otras cosas, vendrá y suavemente se posará en tu hombro”. Henry David Thoreau (1817 – 1862)

    En 1845 Thoreau abandona su casa familiar para instalarse en la cabaña que ha construido junto al lago Walden. Se marcha a los bosques para vivir una vida más intensa. Es a raíz de esta experiencia cuando escribe uno de los clásicos fundamentales del ensayo moderno: ‘Walden’, un libro escrito contra toda servidumbre y a favor de la felicidad como única riqueza del ser humano, una felicidad que proviene de vivir intensamente el momento.

    “Felicidad es la vida dedicada a ocupaciones para las cuales cada hombre tiene singular vocación”. José Ortega y Gasset (1883 – 1955)

    Ortega y Gasset mantenía que la felicidad que sentimos es directamente proporcional a la cantidad de tiempo que pasamos ocupados en actividades que absorben completamente nuestra atención y nos agradan.

    En palabras del propio Ortega: “Si nos preguntamos en qué consiste ese estado ideal de espíritu denominado felicidad, hallamos fácilmente una primera respuesta: la felicidad consiste en encontrar algo que nos satisfaga completamente”. Para este filósofo y ensayista madrileño la felicidad se produce cuando coinciden lo que él llama “nuestra vida proyectada”, que es aquello que queremos ser, con “nuestra vida efectiva”, que es lo que somos en realidad.

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • NAZIOARTEKO ALZHEIMERAREN EGUNA – DIA MUNDIAL DEL ALZHEIMER
    NAZIOARTEKO ALZHEIMERAREN EGUNA – DIA MUNDIAL DEL ALZHEIMER
    No hay comentarios en NAZIOARTEKO ALZHEIMERAREN EGUNA – DIA MUNDIAL DEL ALZHEIMER

    NAZIOARTEKO ALZHEIMER ETA BESTE DEMENTZIEN EGUNA

     

    Bihar, irailak 21 Nazioarteko Alzheimer-aren eguna ospatzen da, aurten “kontzientzia soziala” lelopean.

    Gaur egun, gaixotasun honek 12.000 pertsonari eragiten die Gipuzkoan, baina aurreikusten da 2030ean pertsona horien bikoitzari baino gehiagori eragingo diola

    Egun honen garrantziaz jabeturik, Gisasola Egoitzako gure lan talde kide diren Ariane (pedagoga eta dinamizatzailea), Nagore (gizarte langileaI), Maria (psikologa) eta Ione (erizain geriatra)-k, bere ekarpenak egin nahi izan dituzte gaixotasun hau apur bat gehiago ezagutu dezagun eta benetan gure gizartean duen eraginez zertxobat gehiago jabetu gaitezen.

     

    MARIA ZUNZUNEGI AIZPURU

    Psikologian Lizentziatua

    Egoitzako egoiliar eta senideen ongizate psikologikoaren erreferentzizko profesionala.

    Dementzi prozesu bat hasten duenarengan zein sintoma dira nabarmenenak eta lehen azaltzen direnak? Zergatik askotan nahasten dira depresio sintomekin?

    Beste hainbat eritasun bezala, dementzia prozesuak ezberdinak izan ohi dira pertsona bakoitzarengan, baina hasieran igarri ditzakegun sintoma ohikoenak hauek izan ohi dira:

    • Oroimen galerak ( gertuko gertaerenak

    • Galdera berdinen errepikapena

    • Ohiko gauzak non utzi diren ahaztea edo eta galtzea

    • Orientazio arazoak bai espazio eta denbora

    • Hitz egiterakoan, hitzak ahaztea, berriak asmatu edo eta nahastea

    • Emozionalki ohikoak ez diren jarrerak agertzea (haserreak, amorrua, oihuak, antsietatea, tristura….)

    Depresio eta dementziaren sintoma asko berdinak dira (motibazio eza, pertsonaren moteltzea, gaitasun kognitiboen beherakada…), beraz maiz zaila izaten da bat edo bestea den jakitea. Batzuetan depresioa, dementzia baten etorreraren zeinua da, besteetan sintomatologia depresioa tratatu eta hobekuntzak ematen dira dementzia susmoak alde batetara utzita. Oso garrantzitsua deritzot, pertsonaren bizi ibilbidea, gertaera esanguratsuenak eta abar ezagutzea, diagnostiko bat egiteko orduan eritasun bakoitzak bere ezaugarriak baititu.

    Kognitiboki zein galera dira nabarmenenak dementzia kasuetan?

    Dementziaren fasearen arabera kognitiboki aldaketa ezberdinak eman ohi dira. Oroimenean gertatzen den galera da behar bada ezagunena, baina horretaz gain, hizkuntz gaitasunak ere kaltetuak izaten dira, orientazioa leku eta denboran, planifikazio gaitasunean, arreta mantentzeko gaitasunean eta abar.

    Psikologa bezala, dementzia dutenek emozionalki pairatzen dituzten aldaketek zein behar izaten dituzte eta zein gabeziren aurrean aurkitzen dira ?

    Hasierako faseetan pertsonak bizi ohi duen estres eta tristura egoera oso handia izaten da. Bada une bat non pertsona ohartzen den gertatzen ari zaionaz, eta beldurra, kezkak, antsietatea eta tristura bezalako sentimenduak agertu ohi dira. Une benetan zailak izaten dira, izan ere galera hauek onartzea oso zaila baita eta ingurukoei onartzea ondorioz are eta zailagoa. Beraz bakardadean bizi ohi da prozesuaren une hori.

    Dementziaren prozesua aurrera doan heinean, kasu ezberdinak eman daitezke. Hasierako antsietate eta kezkak alde batetara gelditu daitezke beherakada kognitiboaren ondorioz, edo eta fase aurreratuagoetan ematen diren erregresio, haluzinazio eta ideazioek aktibatuta mantentzen dituzte emozio hauek. Oroimenaren galerak maiz, dolu prozesuak behin eta berriz bizitzea dakar, orientazio ezak, etxera joan beharraren antsietatea dakar, denborarenak lanera joan beharraren presa, hitz egiteko zailtasunen aurrean amorrua…

    Azkenik fase aurreratuenetan, hizkuntza gaitasuna eta adierazten emozionala  oso murriztuak ikusten direnean, maiz pentsatzen dugu, ez dutela sentitzen gure senide edo lagunek, eta inondik inola ez diogu sentitzeari uzten.

    Beharrei dagokienez, oso garrantzitsua deritzot gertutasuna azaltzea, patxadaz entzutea, nahiz eta esandakoak ez izan koherentziarik, besarkada eta irribarreak presente izatea.

    Maitasuna eta goxotasuna prozesu osoan bidelagun izan behar dugulakoan nago.

    Senideek nola bizi dute dementziaren prozesua? Esperientzi profesionalak zer erakutsi dizu Maria?

    Dementzia baten diagnostikoa etxean berri oso gogorra izan ohi da. Guztiok edo ia guztiok entzun dugu zerbait gaiaren inguruan edo eta ezagutu dugu norbait pairatu duena, beraz irudi, kezka eta sentimendu nahaspila izugarria sortzen da.

    Gure senidearen egoerak apurka apurka okerrera egingo duela onartzea oso zaila da, eta dementziaren faseen aurrera pauso bakoitza landu beharrekoa izaten da. Azken finean beren senideen hainbat ezaugarriren galeraren dolua egin beharrean aurkitzen dira senideak.

    Esperientziak eta talde lanak erakutsi didan gauzarik garrantzitsuena komunikazioa behar beharrezkoa dela da. Hau da, familia eta profesionalen arteko komunikazio etengabea. Kezkak, aldaketak, beldurrak eta sentimenduak adieraztea behar beharrezkoa da, alde batetik are eta informazio gehiago izan profesionalok lan hobeago bat burutu dezakegulako eta bestalde familiek duten karga emozionala arintzen delako.

    Psikologoen aldetik entzute aktibo bat, kezken argitzea eta goxotasuna eta sostengua eskaintzea dira lanik garrantzitsuenak.

     

    ARIANE DEZA NIEVAS

    Pedagogian lizentziatua

    Dinamizatzaile eta interbentzio programen arduraduna, aktibitateen gauzatzaile eta baloratzailea.

     Zure interbentzio-programak ahalbidetzeko eta antolatzeko unean Ariane, dementzia ezberdinak jasaten ari diren egoliarrak dituzu partaide,… zer izaten dezu kontuan zein ariketa izan daitezkeen egokienak beraiekin lantzeko?

    Terapia talde batean ariketak ezartzerako orduan partaide guztien baliabideak kontutan izan behar dudala argi dut, batez ere, dementzia prozesuan dauden edo egon daitezkeen hoietan pentsatuz antolatzen ditut estimulazio kognitiboan oinarritutako ariketak: kalkulua, memoria, hizkuntza, arreta, pertzepzioa…

    Zer motatako ariketak izaten dira horiek? Ze garun prozesu edo funtzio lantzeko izaten dira programatuak? Nola adaptatzen dituzu ariketak eta ze iruditzen zaizu lantzen dela bertan?

    Gisasolako aktibitate taldean esparru desberdinetako jarduerak lantzen ditugu: kalkulu matematikoa, lógica, memoria, irakurmena,… askotan beraien bizi egoerarekin zerikusia duten jarduerak ere prestatzen ditut norberaren estimulazio pertsonala sustatzeko.

    Egiten ditugun jarduera gustokoenak:

    – Koloreetako kartak: betidanik ezagutzen dugun seiko urriaren jolasa da, baina karta klasikoak erabili beharrean egoilarrei moldatutako kartak erabiltzen ditugu, koloreetako kartak (gorria, berdea,urdina,horia). Modu honetan, kalkulua, memoria, arreta eta komunikazioa lantzen dute.

    -Esaera zaharrak: betidanik entzun ditugun esaera zaharrak betetzen datzan jarduera egiten dugu. Jolas honen bitartez, irakurmena, entzumena, arreta eta memoria lantzea lortzen dute besteak beste. Dementzia duten egoilarrek asko disfrutatzen dute ariketa honekin esaldiaren hasiera esaten diet eta beraiek esaldia amaitzeko gai izaten dira.

    Ariketa hauetaz gain, pentsarazi egin diezaieketen jarduerak lantzen ditugu: ikusi makusi, “quien es quien”, jolasaren adaptazio bat, bikoteak batzeko ariketak…

    Iruditzen zaizu Ariane, ariketa hauek guztiak, eragin positiboa eta terapeutikoa dutela dementzia prozesua jasaten ari diren egoiliar eta pertsona hauengan? Ze efektu positibo eragiten dute beraiengan?

    Uste dut jarduera terapeutiko hauek helduen bizi kalitatean eragina dutela. Taldean elkartzen garenean, bakoitzak bere egunerokotasunean izan ditzaken kezkak momentu batez alde batera uzten dituzte eta elkar erlazionatzeko eta gozatzeko unea da.

    Ze aholku emango zenioke Ariane, zure esperientzitik, une honetan beraien etxean dementzia diagnostiko latz bat eman zaion familiari…

    Dementzia prozesuan duten pertsonen familiarrei zer esan… agian maite duten pertsonak izango dituen jarrerak ez dira bere izaerarekin bat etorriko…honen aurrean pazientzia izatea beharreazkoa ikusten dut, lasaitasuna transmititu eta pertsona aktiboa izatera gonbidatu, egunerokotasuneko zereginak egitera animatu, egoitzan badago bertako

    aktibitatetan parte hartzera motibatu…

    NAGORE GALLASTEGI LAZKANO

    Gizarte langilea

    Egoiliarren ongizate soziala eta senideen harremanak bermatzen dituen erreferentzizko profesionala.

     

    Nagore, nola eragiten dio familiari Alzheimer-a edo beste mota bateko dementzia prozesu batek?

    Famili batean dementzia prozesu bat hasteak, familian eragin oso latzak eragiten ditu, zure senidea, pixkanaka eraldatzen hasten baita eta bere izaera guztiz desagertzen da. Oso zaila da zure senidea, maite duzun erreferentzizko pertsona itxaltzen dijoala pixkanaka eta ez dela berriz bera izango. Gaixoak, bere rola guztiz galtzen du familiaren barnean.

    Senideak dolu prozesu batean sartzen dira, nahiz eta oraindik senidearen galera ez eman, pixkanaka egoera berriaren onartzeak, onarpen fase bat igaro beharra eragiten du: tristura eta haserrea, kezka, frustrazioa… eta azkenik onarpena eta erantzunkizunen ardura.

    Zure ustez, dementzia prozesua ama edo aitak jasateak, familian eragin ezberdina sortzen du?

    Dakigun bezela, eta nahiz eta orokortu ezin daitezkeen baieztapenak, zaintzaile rola etxean emakumearen gain ezartzen da (emaztea, alabak, ahizpak…). Ez da inolaz ere eragin bera sortzen etxean gaixotasuna amak edo aitak jasaten duenean.

    Amak, berak hartzen du ardura osoa, zaintzaile nagusia bilakatuz eta bere ondoan dagoen gaixoaren zainketaz arduratuz, seme-alabak bigarren planu batean ezarriz nahiz eta hauek ere zainketen zati batez arduratu.

    Aitak ordea, amaren dementzi prozesu baten aurrean, erantzunkizun guztiaren ardura hartu baino lehen, desoreka handia eragingo dion egoera bat jasan behar izango du, eta ia gehienetan famili oreka berreskuratzea zailago izaten da.

    Ze eragin ditu Nagore, zaintzaile nagusiarengan Alzheimer-ra bezelako gaixotasun krudelak?

    Alde batetik, lan kargak antolatzeko orduan, famili giroan ixkutuan egon daitezkeen arazo eta bizipen txarren loratzea ekar dezake.

    Arazoak eman daitezke zaintzaile eta beste senideen artean, gaixoaren zainketen ardura eta antolaketak birmoldatu behar direnean batez ere.

    Baina dudik gabe arazo larriena bakardadea da, zaintzaile nagusiaren bakardadea. Gaixoaren ardura askotan pertsona bakar batengan izaten da eta eragin zuzenak azaltzen dira maila guztietan: fisikoki, afektiboki eta sozialki. Ez da ahaztu behar, dementzia prozesuak luzeak izaten direla, eta eraginak denbora tarde guztietan azaltzen dira, batzuk lehenago, baina ia gehienak erantzunkizun urte askoren ondorioz.

    Ze aholku emango zenioke Nagore, une honetan dementzia prozesu bat jasaten ari diren senideei?

    Lehenik eta behin informazioa behar da. Senideak ezagutu egin behar du zerren aurrean aurkitzen diren, ze arazo azaltzen joan daitezkeen, ze gaitasun galtzen joan daitekeen, baina batez ere zein mantentzen diren hauek ahalik eta gehien indartzeko.

    Onarpen fasea igaro ondoren, erantzunkizunak onartu behar dira, eta rol ezberdinak garatzen dira zaintzaileen artean. Oso garrantzitsua da profesional taldeak, zaintzaileen osasuna zaintzeko baliabide guztiak martxan jartzea: aholkua prozesu guztian, informazioa eta ezagutza.

    Dementzia jasaten ari den pertsona baten ongizatea isladatzen duen edozein keinu, irrifarre bat, begirada goxo bat… denak zaintzaile eta profesionalei aurrera jarraitzeko indarra ematen dien keinuak dira. Ez da ahaztu behar, askotan, dementzia oso aurreratuetan, senide eta gaixoaren arteko harreman estua izaten da garai batean pertsona horren izatea gogorazten digun zeinu garrantzitsuenetakoa, maitasunak sortuak izan ziren harreman pertsonalak.

    Egoitzan, esaterako, berebiziko garrantzia ematen diogu egoiliarraren iraganari, bere bizitza-istoriari, bertatik lortuko baititugu datuak, benetako datuak, orain bere burua ezagutzeko gai ez den egoiliarraren balioak bermatzen lagunduko digutenak.

     

    IONE MIREN GARCIARENA ARRIETA

    Erizaina, geriatrian espezializatua.

    Egoitzako egoiliarren erizain zainketak koordinatzen dituen profesionala.

    Nolakoak dira erizain zainketak dementzia prozesu bat jasaten ari diren egoiliarretan?

    Erizain zainketak oso ezberdinak dira dementzia prozesua jasaten ari den egoiliarra ze fasetan aurkitzen denaren arabera.

    Lehen fasetan, orokorki, gaixoaren segurtasuna eta eguneroko aktibitateen autonomia ahalik eta garaiena izatea lortu behar da, ahalik eta gure laguntza gutxien emanez, behaketa eginez eta bere independentzia ahalik eta luzaroen mantenduz. Fase honetan, lan taldeko beste profesionalen interbentzioa ezinbestekoa da: terapiak, tailerrak, zaintzailearen formakuntzak… guztiz beharrezkoak dira.

    Fase ertain edo erdikoetan, gaixoak jasan dituen galeren balorazioa etengabekoa izan behar da, gure aldetik gai ez diren aktibitateak egiten lagunduko zaio, edo guztiz egingo dizkiogu, adibidez eguneroko garbitasuna…, jokaera trastornoak azaltzen hasiko dira eta jarraipen medikua oso zorrotza izan behar da, sintomak eta zeinuak azaltzen diren bezela eta familian eragin zuzena badute, landu eta abordatu behar direnak. Loaren arazoak ere zor daitezke fase honetan, askotan oso larriak izaten direnak eta heziketa prozesuak martxan jartzea behartzen dutenak. Fase honetan, erreabilitazio eta lanketa prozesuak oso garrantzitsuak dira, ahalik eta gehien luzatu behar dira egoliarrak autonomikoki egin ditzazken lan guztiak.

    Azken faseetan, erizain zainketek pixu handi hartzen dute, dementzia jasaten ari den gaixoaren prozesu mentalak guztiz galtzen direnean, dependentzi maila ikaragarria izaten delarik: mugikortasun ezak eguneroko aktibitateak egiteko ezgai bilakatzen dituzte, laguntza osoa behar dutelarik. Gaixo inmobilizatuak, fisikoki eragin oso gogorrak jasaten dituzte, gorputzaren sistema guztietan. Senideak fase hauetan ikusgarri behar dituzte profesionalen babesa, atal guztietan. Faserik gogorrena bilakatzen da, zainketa paliatiboetan sartu aurretik izanik, eta urte asko iraun ditzazkelarik. Erizain zaintzailearen eta laguntzaileen lana oso garrantzitsua bilakatzen da.

    Azken faseetan, heriotzaren arreko faseetan, gaixoaren erosotasuna landuko dira, minaren kontrola, familiaren babesa, goxotasuna eta galeraren aurreko prestaerak.

    Ze aldaketa eman dira erizaintzan azken urte hauetan dementzia jasaten duten egoiliarren zainketa plangintza antolatzen duzuenean?

    Geroz eta gehiago ohartzen gara zainketen erdigunea, protagonista egoiliarra dela. Duela urte dexente, guk erabakitzen genuen zer zen onena egoilarrarentzat, eta oinarri hori izanik gure zainketak antolatzen ziren, askotan profesional bakoitzak bere atala era independiente batean eginez. Egoiliarra bera egokitu behar zen egoitzaren beharretara, erritmora eta lan taldera.

    Egun, zainketa mota hau ezinezkoa egiten zaigu, eta guztiz pentsaezina. Egoiliarra bera da bere zainketen protagonista, berak erabakitzen du nola bizi nahi duen gure egoitzan, zer den beretzat garrantzitsua eta zer ez, eta gu moldatu behar gara bere beharretara. Horregaitik, profesionalen arteko lana ezinbestekoa da, historia sozial on baten gauzatzea, elkar komunikatuz, ongizate psikologikoaren bermatzea, ondoren eguneroko lanei aurre egiteko indarra izanik, interbentzio programen gauzatzea, eta erizain zainketen laguntza dependentzi ikutua dagoen ataletan. Erizainaren rola guztiz aldatu da gure egoitzan, bidean oinez, goxotasunez, maitasunez baina profesionalki bere ondoan goazen pertsonak gara denak, eta beharrak, arriskuak ikusten direnean martxan jarriko dira gure ezagutzek ahalbidetzen dituzten jakintza guztiak, beraien eguneroko bizitza ahalik eta onena izan dadin.

    Zer esango zenioke etxean, dementzi prozesu bat igarotzen ari diren senide-zaintzaileei?

    Dudik gabe osasun zentrora hurbildu eta bere erizainarekin harreman zuzena izan dezala esango nioke beste profesionalekin batera, baina etxeetan egoera hauei aurre egiten dioten senideentzat erizain profesionala oso garrantzitsua da gaixotasuna aurrera dijoan bezela azaltzen diren konplikazioei aurre egiteko: inmobilismoak eragindako arazoak (azaleko ultzerak, idorreriak, infekzioak…), inkontinentzia arazoak, disfagiak eta elikaduran eraldaketak, miraren presentzia… guzti hauen berri erizainak eman diezaioke pixkanaka gaixotasunaren eboluzioa aurrera dijoan bezela.

    Bestalde, eta bat nator nire lan taldeko beste profesionalekin garbi esaten degunean, zaintzaileak ongi zaindu behar duela, jasaten ari diren estresa, fisikoki, mentalki, sozialki… oso gogorrak dira, eta eragin zuzena izan dezake bere etorkizunean. Laguntza eskatu eta onartzea ezinbesteko da, eta horretarako harreman zuzena izan behar dute erreferentzizko profesionalekin.

     

    DIA MUNDIAL DEL ALZHEIMER

     

    Este 21 de septiembre es el Día Mundial del Alzheimer como cada año. Y como cada año asociaciones, entidades, personas con Alzheimer y sus familias, quieren promover la conciencia social y apoyar la necesidad de investigación, para poder avanzar y mejorar en su calidad de vida.

    En España destaca CEAFA, la Confederación Española de Alzheimer, que cuenta con 200.000 familias representadas, 200.000 familias que asumen cada día que uno de sus familiares perderá sus recuerdos, y necesitará su apoyo, su atención y cuidado, y a veces se encuentra, con que el apoyo y los recursos institucionales, no son suficientes.

    Desde CEAFA denominan al Alzheimer “la epidemia del siglo XXI”. Hay que concienciar sobre a enfermedad, sensibilizar sobre la situación de las personas con Alzheimer y sus familias, y sobre las consecuencias sociosanitarias que hay que tener en cuenta (atención, tratamientos, prevención, investigación, recursos de apoyo). Asimismo CEAFA en este día quieren desarrollar una campaña para PREVENIR la enfermedad. En España 800.000 personas tienen Alzheimer.

    En Gipuzkoa, La Diputación Foral de Gipuzkoa y Afagi (Asociación de Familias y Amigos de Personas con Alzheimer y otras demencias de Gipuzkoa) presentaron la campaña  que ha organizado Afagi con motivo del Día Mundial del Alzheimer.

    El lema de este año, “Conciencia social”, pretende reivindicar la “necesaria conciencia” que ha de existir para garantizar “un adecuado” abordaje integral del Alzheimer, una enfermedad que en la actualidad “afecta a 12.000 personas en Gipuzkoa, si bien se estima que en 2030 afecte a más del doble de personas (24.220), y a 48.440 en 2050. “Teniendo en cuenta esas previsiones, dicha concienciación social pasa desde la sensibilización e implicación de la sociedad civil hasta el incremento presupuestario destinado a la investigación de esta enfermedad”, fueron las palabras de Maite Peña, diputada de servicios sociales, que compareció en rueda de prensa junto a Koldo Aulestia, presidente de Afagi.

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • NAGORE GALLASTEGI LAZKANO, gure gizarte langileari elkarrizketa igandeko Flysch Trail maratoi erdiaren prestaketaren atarian.
    NAGORE GALLASTEGI LAZKANO, gure gizarte langileari elkarrizketa igandeko Flysch Trail maratoi erdiaren prestaketaren atarian.
    No hay comentarios en NAGORE GALLASTEGI LAZKANO, gure gizarte langileari elkarrizketa igandeko Flysch Trail maratoi erdiaren prestaketaren atarian.

    Gaur gure web orrira, gure gizarte langile den Nagore Gallastegi Lazkano-ri eginiko elkarrizketa polit hau ekarri dugu. Bihar Nagore, bere jaioterriko, Zumaiako Flysch Trail probako maratoi erdian aterako da, bere kamisetan, gure izena urrutiraino eramaz.

    Hoy tenemos el gusto de compartir con vosotros la entrevista realizada a nuestra trabajadora social Nagore Gallastegi Lazkano, trabajadora social de nuestra residencia que mañana correra en Zumaia, su pueblo natal, la Flysch Trail, con el nombre de nuestra residencia junto a su dorsal, en la modalidad de la media maratón.

    Nagore, igandeko zure Flysh Trail karrera ari zara egun prestatzen, baina ezaiguzu, ze beste modalitate eta karrera motetan ibiltzen zara, eta noiz erabaki zenun korrika zela zure kirola?

    Egia izan, suertea izan det, txiki-txikitatik beti izan naiz ona soinketa eta kiroletan, beti gustatu izan zait mugimentuan egotea, kirol ezberdinak probatzea, eta ongi ematen zitzaidan. Kross txikiak zirenean, postu onak lortzen nituen, askotan mutil askoren aurretik, eta nahi ez badezu ere motibazio batekin hezitakoa naiz zentzu hortan betidanik. Nire bizitzaren parte izan da beti kirola.

    Duela 8-10 urte, Aizarnazabalaera bizitzera joan nintzen nire senar Xabi-kin, eta erabaki genun, beste gauza askoren artean, txakur bat etxera ekartzea, eta halaxe egin genun, adoptatu egin genuen benetan beharrean zegoen gure Datx, oso egoera tamalgarrian zegoena… eta berehala gure etxeko egin zen, indartsu eta guztiz sendatua.

    Horrela ginela, Zumaian, lehen Kanikross txapelketa ospatu zen, eta gerturatu egin ginen ikustera, eta han, Xabier-ek garbi ikusi zuen gure txakurrakin probatu behar zuen modalitatea zela, eta entrenatzen hasi ziren elkarrekin. Hurrengo lau urteetan Xabier irteten zen karreretan, eta neu bi alaba txikiekin, parte hartzen zuen lasterketa guztietara hurbiltzen ginen hura ikustera, emozioz nola gozatzen zuen gertutik bizitzera.

    Xabier-ek bere kirola topatu zuela garbi ikusi ginunean, beste txakur bat ekartzea erabaki genuen, gaztea, txikitatik Xabier-ekin entrenatzen hasi eta landuko ginuna, Kini, eta neu, Datx-ekin karrera txikitan hastea erabaki nuen. Hura izan zen momentua lehen aldiz modalitate hau probatzeren pausoa eman nuena.

     Zertan datza Kanikross lehiaketa baten ardatza?

    Kanikross modalitatean, lehian sartzen diren bi elementu dira oinarrizkoak, zure zakurra eta zure artean sortzen den ekipoa, bien arteko lana.

    Karrera hauek burutzeko baldintzak beti txakurrari egokituak izaten dira, hau da, denboraldia beti neguan izaten da, baldintza eta eguraldi temperaturak kontuan izanik, karrerak motzak eta intentsoak izan arren, txakurrei egokituak daude, lehiaketa egin aurretik, txakurren baldintzak kontuan izaten eta baloratzen dira, edozein osasun arazo dutenak kanpoan utziz, edo baldintzak betetzen ez dituztenak (adina, pixua, momentuko egoera…) dena ongi behatuak izanik,… hitz batean, hain inportantea den zakurraren ongizatea bermatuz.

    Karrerak mendian izaten dira, naturarekin kontaktu zuzenean, zu beti zakurraren atzetik, harek markaturiko pausoak jarraituz, eta elkar orekatuz.

    Ze balore trasmititzen dizkizu modalitate honek? Zergaitik duzu hain gustoko?

    Oso erreza… niretzako betidanik izan diren oinarrizko elementuak elkartzen dituelako: animaliekiko maitasuna eta errespetoa, naturarekin kontaktu zuzena, eta kirola.

    Txikitatik gurasoekin mendiarekin harreman zuzena izan det, halaxe izan naiz hezia, 6 urterekin Txindokira igo nintzeneko oroitzapenak hor gordeak ditut, eta mendiarekiko pasioa landu dut gurasoiei esker. Bestalde kirolarekiko grina beti izan det, lehen esan bezela eta senarrari esker, ezagutu det modalitate hau, mendia, kirola eta hainbeste maite ditugun txakurren konbinazioa, niretzat hobeagorik ez dagoena.

    Niretzat Kanikross-ak balio bikainak trasmititzen dizkit, pakean egiten dudan kirola, nire zakurrak nigaitik eman dezakeen guztiaren lekuko izatea karrera guztietan, naturan murgiltzeko gaitasuna, eta nire bikotearekin elkarbanatzeko aukera ematen diguna. Ez dago gehiago eskatzerik, soilik gozatu eta karrera bakoitza disfrutatu hasieratik amaierararte.

    Egun Nagore, gure egoitzako lan taldearen oinarrizko zati bat bilakatu zea, bertako gizarte langilea, ze berdintasun ikusten dituzu, egunero lanean eta inguruko gizartean ikusten dituzun zailtasun horiei aurre egiteko eta zure hobby-a den Kanikross txapelketa batean bizi izaten dituzunen artean? Zein esango zenuke direla amankomunean izan ditzazketen puntuak?

    Guztiz ezberdinak dira, baina uste baino gauza gehiago dituzte amankomunean.

    Nire eguneroko lanean, nik animali eta naturarekin sentitzen deten pakea, eta goxotasun bera trasmititzen zaitzen naiz egunero. Horretarako, gauza txiki asko egin ditzazkegula garbi daukat, eta hori egiten saiatzen naiz: egoera latzak izaten ditugu askotan, eta laztan batek, irrifarre batek askotan sufrimentua eramangarriago egiten lortzen duen bezela, karreretan ere zure taldeko animaliarekin sentitzen dezun bera trasmititzen saiatzen naiz.

    Bestalde, karreretan, sufrimentua dago, sakrifizioa, askotan frustrazioa, baina indarrak ateratzen dira egoerak zailak direnean eta aurre egiten zaio egoerei, batzutan beste batzutan baino hobeagoak diren emaitzak lortuz, beste batzutan ahal dezun guztia egin badezu ere, ez da lortzen nahi dena. Lanean berdin, frustrazioa eta zailtasuna egoera askoren aurrean izaten dugu, pertsonekin egiten dugu lan, eta askotan egoera delikatuetan dauden pertsonekin, horrek giza balio batzuk lantzea eskatzen du, enpatia, lan taldea, esfortzua, eta aurrean duzun pertsonari goxotasuna, maitasuna trasmitizeko gaitasuna izatea… guztiak konparagarriak bi arlo ezberdin hauetan eta elkarbanatzen direnak oinarriaren zati handi batean.

    Hala ere, eta ez naiz inoiz aspertuko esaten, niretzat GISASOLA Egoitzan lana egitea benetako zortea dela, lan taldean elkar ikasiz, eta batez ere egoiliarren bizitza historietatik ikasiz… errespeto guztiz, ez zait sekula asko gustatu despatxuko papel lana, hor bai sentitzen naiz benetan galdua, eta esfortzu handiz ikasten ari naiz, baina erreztasunaz eta irrikaz egoten naiz beraien ondoan kezkak entzunaz, bizipenak, elkar babestuz… egoitzak nik eskeintzen detena baino asko gehiago jasotzeko aukera ematen dit, karrerak egiten duten antzera.

    Badakigu Nagore ez zarela zu bakarrik esan diguzun bezela etxean modalitate hau lantzen duena, zure senarrak sartu zizun orain daukazun kirol modalitate honen grina… iruditzen zaizu garrantzitsua dela elkarrekin dituzuen bi alaba horiei txikitatik kirol honekiko duzuen guztia trasmititzea?

    Nahiz eta txikitatik mendiko eta kiroleko grina izan gurasoen aldetik, azken urte hauetan nire senar Xabier-ek erakutsi diten guztia, trasmititzen diten guztiari esker nago orain momentu hau gozatzen. Ez da erreza, alaba txikiak dituzunean indarrak atera eta entrenatzen egotea, eta berak beti lortzen du nigan irrika mantentzea, bai kanikross modalitatea lantzen juteko eta baita elkarrekin egiten ditugun kross mixto guztietan parte hartzeko. Aparta da animatzen, ongi sentiarazten elkarrekin korrika goazenean, amaierako besarkadak betetzen naute, eta baita berak erakutsi dizkiten gauz guztiak, karreran zehar ematen dizkiten animoak,… dena. Bikotea indartzeko balioak ematen dizkigula ez daukat dudarik.

    Eta dudik gabe, gure alabak halaxe heziak izan dira, txikitatik dakite txakur batzuk etxean izateak suposatzen duen lana, zainketa onak, errespetoa,.. nola entrenatzen degun beraiekin, haien baldintzak betetzen ez direnean karrerak bertan behera geratzen direla beraien ongizatea lehean baita… beti etorri dira gure karrerak ikustera, eta parte hartzen usten diegu amaieran, guri indarra emanaz… dena.

    Beti saiatzen gea errespetoa trasmistitzen, txikitatik… izaki bizidun guztie, nahiz animali nahiz gizaki, eta beraien eguneroko bizitzan, ez dezatela inoiz ahaztu aurrean duten pertsonari errespetoa zor diogula, irrifarre batekin gauz asko lortzen direla, eta horren trasmizioa egiteko iruditzen zaigu bai Xabiri eta niri kanikross-ak laguntzen digula.

    Pentsatzen degu, kirolarekin ere alabei trasmitzen diegula ez dela dena gozamena eta erreztasuna, baizik eta esfortzua suposatzen duela, sakrifizioa, askotan frustrazioa, zailtasunak… eta horren aurrean, egin daitekeen gauza bakarra entrenatzen jarraitzea dela, eguneroko lanean, jarrera positibo batekin, zailtasunak indentifikatu eta landuz, hobetuz… eta iruditzen zaigu, hori kirolak tramititzen duten balio onenetariko bat dela, gizaki bezela osatzen laguntzen duena eta gure alaben heziketan gertatutik ezagutu eta ikusten duten oinarrizko balioa dela.

    Kanikross denboraldia amaitu zenuen Nagore, oso emaitza onekin… zein da egiten duzun balorazio orokorra?

    Deboraldia neguan izaten da, urritik hasten da eta martxo, apirilean amaitzen da, txakurren baldintzak errespetatuk. Txakurrei hotza eta lokatz gustaten zaie, eta benetan ederra oreka lortzen dezunean,  korrika baldintza horietan egitea.

    Oso pozik amaitu det, Datx txakurrak nerekin talde bikaina egin duelako, dena eman duelako eta zoragarria izan da. Pozik esperientzi berriak bizitzeko aukera izan dudalako, adibidez aurten Ezkaray-en gauez korrika egiteko esperientzia lehen aldiz gozatu det… eta ikusgarria izan zen. Eta batez ere harro nire txakurragaitik.

    Denboraldi hontan, azken karreran, Xabier-ek ezin zuen karrera batean parte hartu eta neuk, Kini txakurrakin egin nuen lehia, eta irabaztea lortu genuen, niretzat oso karrera gogorra izan zena, nire mugak eta indarrak neurtzeko balio izan zidana, eta nire gorputzaren gaitasunak ikusteko balio izan zuena… eta zoragarria izan zen.

    Tristura txiki batekin amaitu nuen denboraldia, eta arrazoia gure txakur Datx-en azken denboraldia dela aitortzea da… urte askoan dena ematen egon da gugaitik, 9 urte, eta amaitutzat eman degu bere lehiaketa bizitza, harrotasun osoz baina triste sentiarazten gaitu lehiatzeko aukera gehiagorik ez izatea baina bere ongizatea da garrantzitsuena, beraz, etxeko errege izaten jarraituko du, atsedenaldi osoz.

    Asteburu hontan, Zumaian Flysch Trail-a ospatzen da… eta bertan parte hartuko dezu Nagore maratoi-erdi modalitatean (22km). Esaizugu Nagore, zein dira zure helburuak honelako karrera batean ezartzen dizkiozunak zure buruari?

    Lehengo urtean lehiatu nuen lehen aldiz, eta oso esperientzi ederra izan zan. Modalitate hontako karrerak, kanikross-en egiten ditutenetatik guztiz ezberdinak dira, hauek motzak eta intentsitate altukoak baitira, eta Flysch-en aldiz nire indarrak neurtu eta orekatzen joan behar naiz etengabe… neurtzen joan, poliki hasi eta nire sentsazioak neurtuz, eta onak badira azkartzen joango naiz, intentsitatea neurtzen. Baina ederrena, karreraz gozatzea da, inguru paregabe hontan, zoragarria da… eta bestalde, egunaz gozatzea, familiaz, Zumaia-n sortzen den giro ederraz, nirekin batera karrera egitera aterako diren lagunen babesaz, sentsazioak elkarbanatuz, dena… egun bikaina izango dela dudarik ez daukat, eta pozik nago parte hartzeko aukera dudalako.

    Zorte ona opa dizugu Nagore biharko zure karreran, eta batez ere zuk diozun bezela gozamen eguna izan dadila, lehen unetik egun amaierarate disfrutatu egunaz.

    Eskerrak eman nahi dizkizugu, zure denboraldi osoan, Gisasola egoitzaren izena zuen nikian letra handiz eraman dezulako, eta igande hontan ere halaxe egingo dezulako. Guretzat harrotasun handia sortzen digun sentipena da, trasmisitzen dituzun esfortzu, errespeto, sakrifizio eta lan indarra urrutiraino eramaten dezuelako karrera bakoitzean, eta harrotasun handiago sortzen digu gure lan taldeko oinarrizko zati garrantzitsu izanik, egunero elkar ikasiz, giza balio bikainak trasmisitzen dituzulako, egunero gure egoiliar, senide eta egoitza osoan.

    Zorte on Nagore!! Bertan izango gara zu animatzen, helmugara iritsi arte!

    Argazkiak: Nagore Gallastegi Lazkano-k emanak
    Elkarrizketa: Ione Garciarena Arrieta

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • XVI. URTEMUGA prestaera – XVI. Preparación ANIVERSARIO
    XVI. URTEMUGA prestaera – XVI. Preparación ANIVERSARIO
    No hay comentarios en XVI. URTEMUGA prestaera – XVI. Preparación ANIVERSARIO

     GISASOLA egoitzak bere XVI. urtemuga ospatuko du ekainaren 23an, eta dagoenekoz aste osoko programazioaren prestaketan dabiltza buru-belarri.

    La residencia GISASOLA celebra en breve su XVI. aniversario. Éste viernes darán inicio las actividades que se están programando y que forman parte de la semana de celebraciones y pequeños festejos.

    2002ko ekainean ireki zituen bere ateak GISASOLA egoitzak, ilusioz eta irrikaz… 

    Ez genuen ez pentsatuko, hamasei urte ondoren, egoitza inoiz baino biziago sentituko genuenik, bertako gure egoiliarrak etxekotzat hartuz gure egoitza txikia…

    Asko dugu ikasteko, asko dugu hobetzeko, baina egunero harro sentitzen gera sortzen ari geran gure barne balioaz, gure oinarriaz, gure hastapenak ahaztu gabe bertan bizi izan diren gure egoiliar guztien presentziaz, senideez eta nola ez, gure Zestoa herriaz. Eta horregaitik, aste osoan zehar gauza txiki eta xumeak ospatzeko irrikitan gaude, gure egoiliarrekin, gure lan taldearekin, gure senide eta lagunekin. 

    Aste osoan zehar, gure blog eta sare sozialetan, egoitza osatzen dugun egoiliar eta lan taldearen zati bat aurkezten saiatuko gara, inoiz baino gertuago sentitu nahi baizaituztegu, eta gure egoitza askoren etxea dela ere isladatu, bertan lana eta bizitza egiten dugunoi aurpegi eta izena jarriz. Egon adi!! Laister baikara lanean!!

    Guretzat politta da ondorengo programa aurkeztu eta bertan parte hartzera gonbidatzera. Ez izan dudarik, gure ateak zabalik dituzue, zatozte eta elkar goza dezagun!

    XVIprograma

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • CONCIERTO ESPECIAL – KONTZERTU BIKAINA
    CONCIERTO ESPECIAL – KONTZERTU BIKAINA
    No hay comentarios en CONCIERTO ESPECIAL – KONTZERTU BIKAINA

    Arratsalde goxoa… berezia igaro dugu gaur Gisasola Egoitzan…

    Etxeko lehioetatik hotza eta euria nabari da, baina barnean… musika goxoaz giroturik, guztion irriaz alaiturik… ez gara hotz, gustora baizik… eta gure irrifarreen erruduna nor den? Jose Maria Soroa musikagile aparta… gaur dena utzirik, guganaino, Zestoa-raino hurbildu eta arratsalde ezin hobea eskeini baitigu.

     

    FOTO: Ione Miren Garciarena Arrieta 

    Ez genekien zure berri Jose Mari… eta gaur guztiz liluratuta utzi gaituzu, maiteminduta… zure 85 urterekin isladatzen duzun ilusioa, umorea, bizi-poza eta nola ez, profesionaltasunak hitzik gabe utzi gaitu, gurekin izan zaren ordu eta erdi osoa azken uneraino gozatuaraziz.

    Eskerrik asko bihotzez eta datorren urtean elkar ikusteko aukera izango dugulakoan bertan itxarongo zaitugu, irrikaz. Hori bai, zin egiten dizugu txokolate goxo beroa prest izango dugula zuretzako… hau izango da gure irrifarreez gain zuri ordaintzeko izango dugun modua…

     

    Foto: Ione Garciarena Arrieta

    José María Soroa Berrotarán es su nombre pero no el único. También se hace llamar ‘El hijo de la Catalina’. Su prestancia, sus canciones y sus chistes hacen que sus actuaciones tengan alma… sean únicas y especiales…

    El hijo de la Catalina recibió en el año 2015, una mención especial y el homenaje del voluntariado social de mayores Nagusilan, que celebró en el Kursaal donostiarra sus veinte años de esfuerzos para combatir la soledad. Con este reconocimiento, la asociación quiso recompensar el trabajo desarrollado por José Mari, que el 26 de junio de 2003 ofreció  su primera actuación ante personas mayores en un entorno residencial. Desde entonces no ha parado y hoy ha estado con nosotros en la Residencia Gisasola.

    Nada más empezar la actuación, nos ha advertido que no iba a ser gratis: su tarifa, dice, no ha variado en doce años. «Una sonrisa vuestra que no llena mi cartera pero llena mi corazón». Eso es lo que nos ha pedido… y es lo que le hemos dado… nuestras mejores sonrisas…

    ‘El hijo de la Catalina’ es donostiarra y fundador de la empresa de zumos y mostos Eva, pero la de empresario no ha sido su única actividad. En 1972 empezó a aprender a tocar la guitarra por su cuenta y poco después, tras obtener «el carné número 16.852 de artista de circo, variedades y folklore, en la categoría de canto regional», salió a cantar por los pueblos con un amigo y acabó compartiendo escenarios con Xabier Lete y Benito Lertxundi… ha viajado por todo el mundo y domina unos cuantos idiomas… entre ellos el inglés y el ruso, que hemos podido escuchar en varías de las canciones con las cuales nos ha deleitado…

    Eskerrik asko Jose Mari… te esperamos el año que viene… te recibiremos con las mejores de nuestras sonrisas… y un chocolate bien caliente…

    Parte de la información de Jose Mari Soroa se ha obtenido gracias al artículo DV 20/11/2015 – Javier Guillenea

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • XV. ANIVERSARIO –  XV. URTEMUGA
    XV. ANIVERSARIO – XV. URTEMUGA
    No hay comentarios en XV. ANIVERSARIO – XV. URTEMUGA

    GISASOLA Egoitzak XV. urtemuga ospatuko du ekainean, eta programazio berezi bat izango hilabete osoan zehar.

    La Residencia GISASOLA celebrara su XV. aniversario en junio, y para ello, habrá diversidad de actividades durante todo el mes.

    2002ko ekainaren 23an, duela hamabost urte, gure egoitzak ateak ireki zituenean, ez genuen pentsatzen ez nolakoa izango zen gure etorkizuna. Oso pozik gaude gure egoitza aurrera dijoala ikustean, “elkarrekin biziz, elkar ikasiz” lelopean, beti gure egoiliar, senide eta herritarrengaitik onena ikasiz, beharrak ongi aztertuz, eta lan talde bikain bati esker gure zainketa onenak eskeiniz, egunero hobetzeko gogoarekin.

    Hau dela eta, aurten egoitzak ekainaren 15etik aurrera programazio berezi bat antolatu du, lan talde osoaren partaidetzarekin, baita egoiliarren laguntzarekin ere. Denok parte hartzera gonbidatzen zaituztegu, eta egoitzak elkar ikusiko dugun ilusioarekin usten dizuegu hementxen programa.

    ZORIONAK Gisasola Egoitzari bizia egunero ematen diozuen guzti-guztioi, benetan harro sentiarazten digu zuek gure inguruan izatea, zuengaitik ikastea, eta etorkizuenan ere bertan gure ondoan izatea gustatuko litzaiguke.

     

    Hace ya 15 años que nuestra residencia abrió sus puertas sin saber que nos depararía el futuro. Ahora, y después de quince años, estamos muy contentos de observar como vamos cada día aprendiendo de nuestros residentes, nuestros trabajadores, y como no de nuestros familiares que cada día confían en nosotros el día a día de sus seres queridos.

    Para ello, éste año y  a partir del día 15 de junio hemos organizado con ayuda de nuestro equipo y residentes, un programa especial para festejar una fecha tan importante. Os animamos a todos a acercaros a nuestra residencia y poder disfrutar juntos de estas actividades.

    FELICIDADES a todos los que hacéis posible que la Residencia Gisasola tenga vida, gracias a todos lo que nos ayudan diariamente, a los que confían en nosotros y juntos nos ayudan a mejorar nuestros cuidados, os queremos siempre junto a nosotros, ahora que celebramos éste aniversario y en un futuro para poder llegar a cumplir quince años más.

    PROGRAMA ESPECIAL  XV. ANIVERSARIO –  XV. URTEMUGA

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • ETENGABEKO FORMAKUNTZAREN BALIOA –  LA IMPORTANCIA DE LA FORMACION CONTINUADA
    ETENGABEKO FORMAKUNTZAREN BALIOA – LA IMPORTANCIA DE LA FORMACION CONTINUADA
    No hay comentarios en ETENGABEKO FORMAKUNTZAREN BALIOA – LA IMPORTANCIA DE LA FORMACION CONTINUADA

     GISASOLA Egoitzan, intentsitate handiko eguna bizi izan dugu gaur, FORMAKUNTZA eguna izanik, lan taldea zaindu nahirik, gure zainketen kalitatea etengabe hobetu nahirik, eta nola ez, gure egoiliarrei egunero onena eskaini nahirik, “elkarrekin biziz, egunero ikasiz”

    Hoy, y dentro del programa interno de CUIDANDO AL CUIDADOR, se ha impartido en la residencia, el tercer taller de formación de éste año:

    Primera parte: MOVILIZACIONES E HIGIENE POSTURAL de nuestros residentes, impartido por la fisioterapeuta ENERITZ GALLASTEGI, desde el centro DISTIRA de Zarautz, especialistas en Neuro-Rehabilitación, Reeducación postural, etc.

    Segunda parte: MEJORAR EL USO DE LAS GRUAS, MAXIMIZAR SU POTENCIAL, impartido por CRISTIAN DONOSO, especialista y asesor en ayudas técnicas,  de la ortopedia TUKO de Azpeitia.

    La Residencia GISASOLA, como otras muchas organizaciones y empresas, es consciente del valor que nos ofrece una buena formación continuada, no sólo para adquirir conocimientos, sino para mejorar la calidad de nuestros cuidados.

    Esta formación continua, que enriquece las capacidades y aptitudes de los trabajadores, de forma que son capaces de generar un mayor desarrollo profesional, productividad, mejor gestión de tareas y, en definitiva, agregar un mayor valor añadido a las organizaciones, residencias…, no hace otra cosa que mejorar la competitividad en un mundo cada vez más duro. Además, se mejora la satisfacción, motivación e integración del trabajador, sin duda la mejor de las inversiones que podamos hacer.

    Desde el punto de vista personal del trabajador, la importancia de no estancarse es vital para evitar quedarse atrás, y se hace indispensable renovar el saber, las capacidades y habilidades para aumentar el rendimiento y el valor añadido a los cuidados que ofrecemos en la residencia. Para llevar a cabo esta evolución continua se hace fundamental la necesidad de seguir motivado y avanzar profesionalmente para alcanzar un nivel adecuado de satisfacción personal. Por supuesto, el hecho de recibir formación continua mejora las perspectivas profesionales y personales del trabajador, aumentando sus capacidades para la resolución de las adversidades diarias y de decisiones continuas que sin duda se deben tomar cada día.

    Desde aquí, dar las gracias a todos lo que han participado en los talleres y jornadas de formación del primer semestre del 2017: PRIMEROS AUXILIOS especial centros residenciales, ACTUALIZACION EN ALERGIAS ALIMENTARIAS, y en manipulación de alimentos, CUIDANDO AL CUIDADOR (Taller 1: desde las emociones hasta la aceptación, Taller 2: El duelo, Taller 3: Movilizaciones), y todos aquellos que tenemos programados para todo el año: CURSOS DE VERANO DE LA UPV, especial SUICIDIO, JORNADA de MOTIVACIÓN DE IMPACTO y TRABAJO EN EQUIPO, etc…

    Seguiremos trabajando para conseguir mejorar cada día, poder ofrecer a nuestros residentes el mejor de los cuidados, la mayor calidez, profesionalidad y calidad.

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • No hay comentarios en

    Une garratzak bizi izan ziren duela astebete, San Jose eguneko igandean egoitzan… une krudelak, ulertezinak eta sinestesinak…

    Gure Fernando-ren azken orduak izango zirela inork ez zuen ez pensatzen… ezta horrelako amaierarik ikusiko genuenik…

    Ez dira sekula gure begietatik ahaztuko irudi horiek, baina ez dira ezta ere ahaztuko ordu hauetan jaso ditugun mezuak, emailak, deiak, bixitak…

    Gertutasuna, babesa eta maitasuna trasmititzen dizkiguten bixitak… indarra, arnasa eta giza balio bikainak trasmititzen dituzten mezuak… konfidantza eta kemena trasmititzen dituzten deiak…

    Ez dago hitzik, Gisasola Egoitza osatzen degun guztion aldetik guzti hau eskertzeko… ez dago ez sentipenik emozio eta zirrara hau deskriba dezakeenik…

    Soilik eskerrak… eta mila aldiz eskerrak gurekin harremanetan jarri zareten senide, agintari, egoitzetako zuzendari, lan talde, komertzial, udaletxeko alkate, gizarte langile eta ordezkariei, Gipuzkoako Foru Aldundiko arduradunei, gurekin izan diren ikasleei, herritar, lagun, ezezagun… guzti-guztioi…

    Besarkada handi bat baita ere igandean egoitzan aurkitzen zineten senide eta herritarrei… une gogorrak bizi izan zenituzten eta eskaini zeniguten laguntza paregabea izan zen…

    Eta mila esker gure lan taldeari… benetan gure egoitzan dagoen altxorrik ederrena giza balio paregabeak dituzten gure lan taldea izatea da… ez dago hitzik deskriba dezakeenik nolako fin, nolako profesionaltasunakin aurre egin zitzaion egoera latz honi, bai une bertan, bai ondorengo orduetan, bai bertan zeuden gure kideen eskutik, baita bertara gerturatu zineten langileengaitik ere… ez dago eskertzeko modurik egunero eta une garratz hauetan ematen eta azaltzen duzuen lanaren kalitatea…

    Jaso gure eskerrik gogotsuena.

    Se vivieron momentos duros en la residencia domingo, día de San Jose, en una tarde que realmente estaba siendo tan tranquila y placentera… momentos tan difíciles de asimilar, tan indescriptibles e inexplicables que sin duda jamas podremos olvidar…

    Pero tampoco jamas olvidaremos las llamadas, mensajes y correos electrónicos que están llegando sin para a nuestra residencia…

    Llamadas que trasmiten fuerza, confianza… visitas que nos llenan de serenidad, de cercanía y protección, mensajes que nos llenan de emoción, de orgullo y de valores humanos…

    No hay palabras para describir lo que estamos sintiendo estos días, no hay forma alguna de agradecer todo el apoyo que estamos recibiendo, y de parte de todos los que formamos la Residencia Gisasola, queremos de corazón agradecer a todos los familiares, ciudadanos, zestoarras, representantes de ayuntamientos, directores y compañeros de residencias, representantes de los diferentes departamentos de Diputación Foral de Gipuzkoa, proveedores, antiguos alumnos y trabajadores, voluntarios, desconocidos…

    Un abrazo enorme a los familiares y vecinos que estuvisteis presentes el domingo…. vuestra ayuda fue increible, y sabemos que nunca olvidareis ese día…

    Y gracias también a todos los que formais la plantilla humana de la residencia, sin duda nuestro mayor orgullo, nuestro mayor tesoro. Personas que reflejan calidad en sus cuidados, que lo dan todo por seguir aprendiendo y mejorando, que lo dan todo no solo en momentos duros como los vividos éste domingo, sino todos los días del año.

    Gracias de corazón…

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • LIBURUTEGI TXIKI SOLIDARIOA –  PEQUEÑA BIBLIOTECA SOLIDARIA
    LIBURUTEGI TXIKI SOLIDARIOA – PEQUEÑA BIBLIOTECA SOLIDARIA
    No hay comentarios en LIBURUTEGI TXIKI SOLIDARIOA – PEQUEÑA BIBLIOTECA SOLIDARIA

    Estrenamos pequeño rincón en nuestra residencia… la PEQUEÑA BIBLIOTECA SOLIDARIA…

    Estamos muy contentos con poder ofrecer un pequeño espacio de mucha luz natural, silencio y paz donde hemos ubicado esta pequeña biblioteca solidaria. En ella, todos estáis invitados a participar y coger cualquiera de los libros de lectura expuestos en las baldas, disfrutar de momentos de lectura junto a nuestros residentes, ayudarnos a crear pequeñas tardes de placer y distracción, para dar rienda suelta a la imaginación… a los beneficios que obtenemos al leer un buen libro…

    Ubicada en la planta 1, esta pequeña biblioteca solidaria ofrece un pequeño espacio no solo para los residentes, también para las familias y niños que quieran venir a participar en el día a día de nuestra pequeña casa… anímate, y si te apetece, nos podrás ayudar a desarrollar nuestro taller de lectura.

    Gaur gure egoitzan lekutxo goxo bat sortu dugu… LIBURUTEGI TXIKI SOLIDARIOA…

    Ze pozgarria den gauza berriez gozatzea, eta areago oraindik honelako txoko goxo eta politak hain errez sortu eta emaitza onak ikusten direnean. Gure egoitzak, badu hainbeste eskatzen genuen irakurketa txoko argitsu eta paketsua. Lehen solairuan sortua, gure liburutegi txiki solidario honi esker, bertan dauden liburuez gozatzeko aukera izango dugu denok, eta ez hori bakarrik, elkarrekin sortu ditzazkegu irakurketa uneak, elkarrekin amestuz irakurketak sortzen dituen imaginazio momentuak…

    Zatozte eta animatu gurekin parte hartzera arratsaldetan sortuko ditugun irakurketa tailerretara, gure etxeko ateak zabalik daude guztiontzat, haur, senide eta bixitari guztientzat. Zure laguntzarekin, ederragoa izango da eta gure egoiliarrek eskertuko dizute bihotzez beraiekin elkarbanatuko dituzuen uneak.

     

     

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más

¡Síguenos! – Jarrai gaitzazu!

Back to Top