Residencia - GISASOLA - Egoitza

Search

  • Izaro Etxaniz Unanue – Orio-ko traineruaren kide – 2019ko Euskotren Ligako txapelduna
    agosto 31, 2019 No hay comentarios en Izaro Etxaniz Unanue – Orio-ko traineruaren kide – 2019ko Euskotren Ligako txapelduna


    Izaro Etxaniz Unanue, Orio Babyauto trainerako kide den txapelduna, gure Gisasola Egoitzako lan taldeko kide dugu baita ere, aurtengo Euskotren-eko Ligako garaile izan direlarik, 13 bandera Oriora ekarriz.

    Izaro Etxaniz – Euskotren Ligako garaipena ospatzen

    Elkarrizketa xume honekin, arraunari, emakume kirolariei eta gure kide den Izaro txapeldunari homenaldi txiki bat eskaini nahi diogu egoitzatik. Orioko herriaz gain, gu ere, Gisasola osatzen dugun guztiok zutaz harro gaudelako, egunero erakusten baitiguzu indarra, esfortzua eta disziplinarekin urrutira iristea posible dela… 

    ARRAUNAREN HASTAPENAK

    Elkarrizketarekin hasi baino lehen… arraunaren historiaren laburpen txiki bat…

    Hainbat mendeetan zehar kostaldeko arrantzarako erabiltzen ziren ontzi haiek. Guztiz garrantzizkoa zenez arineketan bueltatzea arrantza ahalik eta gehien saltzeko, antzinako biziraute modu hori abiadura kirola bilakatu zen. Bizkaian Bilbon eta Gipuzkoan Pasaian, kostaldera hurbiltzen ziren eta lehorreratu nahi zuten belauntzi handiei laguntzeko, traineruen moduko ontziak erabiltzen ziren, eta ogibide horretatik ere norgehiagokak sortu ziren. Hasiera batean desafioak eta apustuak izan ziren arraunaren erdigunea. Geroago federazioak, txapelketak eta 2003.tik aurrera liga egonkorrak sortu ziren, beste hainbat kiroletan bezala…

    Txapelketarik garrantzitsuenak

    Trainerutan:

    Emakumeen ligaren hastapenak eta eboluzioa

    Euskotren liga edo Emakumeen ACT liga, nagusiki Galizia, Kantabria eta Euskadiko emakueen traineruen klubek jokatzen duten lehia da. 2009Tik jokatzen den txapelketa da, nahiz eta 2011an liga bihurtu zen urtea izan.

    Pasai Koxtape San Joan-eko klubak eskuratu ditu 3 urteetan ligaren postu gorenena, 3 liga izanik, Zumaiak eta Rías Baixas-ek bi eskuratuak dituzte.

    Aurten, Orio-ko neskak eskuratu dute indarrez Ligako postu garaienena, eta beraien kide den gure Izaro, gertutik jarraitzen ari gara txapelketa osoan…

    Izaro Etxaniz, Oriko traineruan kideekin garaipena ospatzen

    Izaro 2006tik, arraunean murgildua bizi izan zera oker ez bagaude… Nondik datorkizu arraunerako griña?

    Kuadrilako veste biekin hasi nintzen arraunean, kirolen batean aritu nahi genuen eta arraunean probatzera animatu gintuzten bertan aritzen ziren Itziarko mutil batzuek. Probatu eta gustatu. Zumaiko klubean ibili naiz hainbat urtez, urte batzuk geldirik ere bai eta berriz bueltatu, eta aurreko urtetik Orion nabil arraunean.

    2- Nola da Izaro, arraunlari baten prestaketa fisiko eta mentala ligan hasi aurretik eta liga bitartean?

    Prestaketarekin azaroa inguruan hasten gara, entrenamentu luzeak izaten dira, lehorrean, gimnasion sartuta; kore ariketak, pesak, ergometroa eta korrika.

    Trainerilako ligan ere parte hartzen dugu eta horretarako uretara ertetzen hasten gara, beti ere traineruari garrantzia emanez.

    Traineruko ligari begira entrenamendu zehatzagoak egiten ditugu, neguan baino entrenamentu laburragoak.

    Izaro Etxaniz, gure txapelduna

    3- Aurten ikaragarrizko urtea egiten ari zarete Orion, zer sentitzen da hainbeste esfortzu eta lan ondoren emaitza hauek lortu dituzuela ikustean?

    Izugarrizko poza sentitzen da egindako lan eta esfortzu guztiaren fruituak ikusten dituzunean. Egindako lan hortan sinisten duzu, egunetik egunera hobetzen joan gara. Taldeko partaide guztiengan konfiantza osoa sentitzen dut, denok eman dugu daukagun hoberena guzti hau Aurrera ateratzeko. Oso harro nago daukagun taldearekin.

    4- Zer esango zenuke arraun inguruko afizioari buruz, jendeak maite al du arrauna? Nola sentitzen zarete taldean?

    Orion bai behintzat, sekulako afizioa dago bertan. Izugarri bizitzen dute arrauna, eta hori pozgarria da, harrituta geratu nintzen lehenengo ongi-etorria egin zigutenean eta igandero igandero bandera bakoitzeko herriko udaletxe atarian gerturatzen zen jende guzti hori ikustean.

    Taldean oso ongi moldatzen gara guztiok, oso giro ona daukagu gure artean.

    5- Izaro, kirolari apartaz gain, gure geoitzako lan taldean lanean damakizu denboraldi bat, gure etxean bizi direnen zinketen zati garratzitsu bt iznez. Arraunean damakizun disziplinak lanean laguntze zaitu? Ze ekarpen egiten dituzu lanean arraun taldetik ikasiak izan direnak?

    Distiplinak asko laguntzen du, zerbaitetan konpromisoa hartu baduzu bete egin behar dela erakutsi dit arraunak urte guzti hauetan eta egiten duzun guzti hori gogoz eta daukazun hoberena emanez. Lanean ere hori egiten saiatzen naiz.

    Izaro gure egoitzan lanean, irrifarra inoiz galtzen ez duen txapelduna

    Arraunak indartsuago egin nau pertsona moduan, gauzak konstantziaz eta pasientziaz lortzen direla erakutsi dit eta lan honetan askotan indartsu egon behar duzu emozionalki eta momentu gogorretan dauden persona horiei lagundu.

    6- Liga amaituta zer geratzen zaizue denboraldia guztiz borobiltzeko?

    Denboraldi polit honi amaiera emateko kontxako estropadak geratzen zaizkigu. Ostegunean izan genuen kontxako sailkapen estropada, eta bertarako sarrera lortu genuen. Kontxako bandera oso garrantzitsua da arraunlari batentzat, bi igandetan denborarik onena egiten duenak irabaziko du hain preziatua den bandera. Izugarria litzateke hau lortzea. Horretarako kontzentratu eta gogor egingo diogu.

    Zorte on Izaro… zuri eta Orioko zure kide guztiei… gozatu geratzen zaizkizuen azken lehiaketak eta mila esker elkarrizketa hau egiteko aukera eman diguzulako.

    Bandera irabazi duten unea, Orioko trainerua

    Gertutik jarraituko zaitugu!

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • NAZIOARTEKO POZAREN EGUNA – DIA INTERNACIONAL DE LA FELICIDAD
    marzo 20, 2019 No hay comentarios en NAZIOARTEKO POZAREN EGUNA – DIA INTERNACIONAL DE LA FELICIDAD

    Gaur Martxoak 20, nazioarteko pozaren eguna ospatzen da 2013. urtetik. Nazioarteko batzar nagusian erabakia izan zen, Bután erreinuko proposamena jatorri izan zuelarik, beraietzat, nazioaren zoriontasuna indize ekonomikoen pareko garrantzizko indize bat baita.

    Pozaren eta zoriontasunaren inguruan gure filosofo aintzidari askoren iritzi eta aurkikuntzei buruzko artikulu eder hau ekarri nahi izan dugu gaur web orria, El confidencial aldizkari digitalean, Noelia Conradok 2016.urteko uztailean idatzia hain zuzen.

    El secreto de la felicidad, según 12 de los filósofos más sabios de la historia

    ¿De dónde venimos? ¿Dónde vamos? Estas son dos de las grandes preguntas que se ha hecho el hombre, pero hay otra más importante aún: ¿cómo podemos vivir felices?

    04.07.2016 – 05:00 H. – ACTUALIZADO: 20.03.2018 – 11:59H.

    ¿Qué es la felicidad? Es una pregunta que todos nos hemos formulado alguna vez en la vida. Cómo decía Séneca en su ‘De vita beata’, “todos los hombres, hermano Galión, quieren vivir felizmente. Aspiramos a ser felices y para ello intentamos descubrir qué es. Sin embargo, cada persona posee una respuesta, una definición de felicidad diferente, y es precisamente esa disparidad de opiniones ante una cuestión tan trascendental en la existencia del ser humano una de las razones de la aparición de la ética en la antigua Grecia.

    Son muchos los pensadores que a lo largo de la historia han reflexionado sobre los secretos de la felicidad y cómo conseguirla. A continuación recopilamos las opiniones de doce de los filósofos más importantes de la historia. ¿Cuál es la que encaja más contigo?

    Muchas veces nos obcecamos en llegar a la meta, en conseguir el trabajo deseado, en ganar un partido, en tener el coche que anhelamos… y es precisamente todo lo que hacemos para conseguirlo lo que aporta la felicidad. Según el budismo, esta reside en las experiencias enriquecedoras que se viven para lograr un objetivo, ya que una vez se consigue lo que deseábamos la satisfacción es muy breve.

    “No hay un camino a la felicidad: la felicidad es el camino.” Buda Gautama

    “El secreto de la felicidad no se encuentra en la búsqueda de más, sino en el desarrollo de la capacidad para disfrutar de menos”. Sócrates (470 a. C. – 399 a. C)

    Para el filósofo griego la felicidad no viene de recompensas externas o reconocimientos, sino del éxito interno. Al reducir nuestras necesidades, podemos aprender a apreciar los placeres más simples.

    Conocerse a uno mismo

    “El hombre que hace que todo lo que lleve a la felicidad dependa de él mismo, ya no de los demás, ha adoptado el mejor plan para vivir feliz”. Platón (427 a.C. – 347 a. C.)

    Según la Real Academia Española de la lengua, la felicidad es un “estado de grata satisfacción espiritual y física”. Esta definición encajaría bastante con la versión de Platón, ya que para el filósofo griego, alumno de Sócrates, radica en el crecimiento personal y es fruto de la satisfacción conseguida a través de pequeños logros.

    “La felicidad depende de nosotros mismos”. Aristóteles (384 a.C. – 322 a.C.)

    Ser feliz significa autorrealizarse, alcanzar las metas propias de un ser humano. Aristóteles, discípulo de Platón, sostenía que todos los hombres perseguían la felicidad. Unos son felices ganando dinero; otros, recibiendo honores, y otros viajando. Cada cual posee el secreto de su propia felicidad. Pero para eso hay que conocerse bien a uno mismo, claro está, y saber qué se quiere.

    “Las grandes bendiciones de la humanidad están dentro de nosotros y a nuestro alcance. El sabio se contenta con su suerte, sea cual sea, sin desear lo que no tiene” Séneca (4 a. C.- 65 d. C.)

    El filósofo estoico creía firmemente en lo que los psicólogos llamaran ahora el “locus de control”. Un concepto ampliamente usado en psicología que afecta al punto de vista de un individuo y a la manera que este tiene de interactuar con el entorno.

    Para algunas personas, el locus vive en el exterior; sienten como fuerzas externas guían sus acciones. Para otros, como Séneca, el locus reside dentro.

    La felicidad como obligación

    “Si estás deprimido, estás viviendo en el pasado. Si estás ansioso, estás viviendo en el futuro. Si estás en paz, estas viviendo el presente”. Lao Tzu (601 a. C – 531 a. C.)

    Traducido literalmente como “viejo”, Lao Tzu es una personalidad china cuya existencia histórica se debate, aunque se le considera uno de los filósofos más relevantes de la civilización china.

    Lao Tzu sostenía que la razón de su felicidad era vivir el presente. Quienes siempre piensan en el mañana o recuerdan con nostalgia el ayer solo generan ansiedad, estrés, y dejan de disfrutar el momento y la verdadera existencia.

    “La felicidad; más que un deseo, alegría o elección, es un deber”. Immanuel Kant (1724-1804)

    La felicidad es uno de tantos deberes del ser humano, un deber último y supremo que nos obliga a ser dignos de merecerla. La felicidad en el mundo kantiano no depende del destino ni de los demás, sino de uno mismo, de la persona, es decir, de su propio comportamiento y carácter.

    “Es el sentimiento de que el poder crece, de que una resistencia ha sido superada”. Friedrich Nietzsche (1844-1900)

    Según el filósofo nihilista la felicidad es una especie de control que uno tiene sobre su entorno. El autor de ‘El Anticristo’ cree que existe la llamada voluntad de poder, una fuerza que nos da la vida y que nos ata a ella y que al mismo tiempo la convierte en atractiva, ya que es la que nos hace enfrentarnos a todas las adversidades.

    Cuando experimentamos que la fuerza aumenta en nosotros y nos sentimos con mucha vitalidad, cuando comprobamos que hemos superado aquello que nos oprimía, según Nietzsche, es cuando somos felices.

    La huida del dolor

    “He aprendido a buscar mi felicidad limitando mis deseos en vez de satisfacerlos”. John Stuart Mill (1806 -1873)

    John Stuart Mill, uno de los principales autores del utilitarismo, mantenía que el deseo de ser feliz por encima de todos los demás deseos (eudemonismo) se presenta en todo ser humano. Mill consideraba la felicidad como la búsqueda del placer y la huida del dolor, aunque no todos los placeres tienen el mismo valor, ya que los hay superiores e inferiores, y nuestras acciones deben dar preferencia a los primeros.

    “De todas las formas de precaución, la cautela en el amor es tal vez la más mortal de la verdadera felicidad”. Bertrand Russell (1872 – 1970)

    El autor de ‘La conquista de la felicidad’, ganador del Premio Nobel de Literatura y conocido por su influencia en la filosofía analítica, concibe el amor como un instrumento para conseguir la felicidad. Para el filósofo británico el amor ayuda a romper el ego y a superar la barrera de la vanidad que impiden ser felices.

    “La felicidad es como una mariposa, cuanto más la persigues, más te eludirá. Pero si vuelves tu atención a otras cosas, vendrá y suavemente se posará en tu hombro”. Henry David Thoreau (1817 – 1862)

    En 1845 Thoreau abandona su casa familiar para instalarse en la cabaña que ha construido junto al lago Walden. Se marcha a los bosques para vivir una vida más intensa. Es a raíz de esta experiencia cuando escribe uno de los clásicos fundamentales del ensayo moderno: ‘Walden’, un libro escrito contra toda servidumbre y a favor de la felicidad como única riqueza del ser humano, una felicidad que proviene de vivir intensamente el momento.

    “Felicidad es la vida dedicada a ocupaciones para las cuales cada hombre tiene singular vocación”. José Ortega y Gasset (1883 – 1955)

    Ortega y Gasset mantenía que la felicidad que sentimos es directamente proporcional a la cantidad de tiempo que pasamos ocupados en actividades que absorben completamente nuestra atención y nos agradan.

    En palabras del propio Ortega: “Si nos preguntamos en qué consiste ese estado ideal de espíritu denominado felicidad, hallamos fácilmente una primera respuesta: la felicidad consiste en encontrar algo que nos satisfaga completamente”. Para este filósofo y ensayista madrileño la felicidad se produce cuando coinciden lo que él llama “nuestra vida proyectada”, que es aquello que queremos ser, con “nuestra vida efectiva”, que es lo que somos en realidad.

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • NAZIOARTEKO ALZHEIMERAREN EGUNA – DIA MUNDIAL DEL ALZHEIMER
    NAZIOARTEKO ALZHEIMERAREN EGUNA – DIA MUNDIAL DEL ALZHEIMER
    septiembre 20, 2018 No hay comentarios en NAZIOARTEKO ALZHEIMERAREN EGUNA – DIA MUNDIAL DEL ALZHEIMER

    NAZIOARTEKO ALZHEIMER ETA BESTE DEMENTZIEN EGUNA

     

    Bihar, irailak 21 Nazioarteko Alzheimer-aren eguna ospatzen da, aurten “kontzientzia soziala” lelopean.

    Gaur egun, gaixotasun honek 12.000 pertsonari eragiten die Gipuzkoan, baina aurreikusten da 2030ean pertsona horien bikoitzari baino gehiagori eragingo diola

    Egun honen garrantziaz jabeturik, Gisasola Egoitzako gure lan talde kide diren Ariane (pedagoga eta dinamizatzailea), Nagore (gizarte langileaI), Maria (psikologa) eta Ione (erizain geriatra)-k, bere ekarpenak egin nahi izan dituzte gaixotasun hau apur bat gehiago ezagutu dezagun eta benetan gure gizartean duen eraginez zertxobat gehiago jabetu gaitezen.

     

    MARIA ZUNZUNEGI AIZPURU

    Psikologian Lizentziatua

    Egoitzako egoiliar eta senideen ongizate psikologikoaren erreferentzizko profesionala.

    Dementzi prozesu bat hasten duenarengan zein sintoma dira nabarmenenak eta lehen azaltzen direnak? Zergatik askotan nahasten dira depresio sintomekin?

    Beste hainbat eritasun bezala, dementzia prozesuak ezberdinak izan ohi dira pertsona bakoitzarengan, baina hasieran igarri ditzakegun sintoma ohikoenak hauek izan ohi dira:

    • Oroimen galerak ( gertuko gertaerenak

    • Galdera berdinen errepikapena

    • Ohiko gauzak non utzi diren ahaztea edo eta galtzea

    • Orientazio arazoak bai espazio eta denbora

    • Hitz egiterakoan, hitzak ahaztea, berriak asmatu edo eta nahastea

    • Emozionalki ohikoak ez diren jarrerak agertzea (haserreak, amorrua, oihuak, antsietatea, tristura….)

    Depresio eta dementziaren sintoma asko berdinak dira (motibazio eza, pertsonaren moteltzea, gaitasun kognitiboen beherakada…), beraz maiz zaila izaten da bat edo bestea den jakitea. Batzuetan depresioa, dementzia baten etorreraren zeinua da, besteetan sintomatologia depresioa tratatu eta hobekuntzak ematen dira dementzia susmoak alde batetara utzita. Oso garrantzitsua deritzot, pertsonaren bizi ibilbidea, gertaera esanguratsuenak eta abar ezagutzea, diagnostiko bat egiteko orduan eritasun bakoitzak bere ezaugarriak baititu.

    Kognitiboki zein galera dira nabarmenenak dementzia kasuetan?

    Dementziaren fasearen arabera kognitiboki aldaketa ezberdinak eman ohi dira. Oroimenean gertatzen den galera da behar bada ezagunena, baina horretaz gain, hizkuntz gaitasunak ere kaltetuak izaten dira, orientazioa leku eta denboran, planifikazio gaitasunean, arreta mantentzeko gaitasunean eta abar.

    Psikologa bezala, dementzia dutenek emozionalki pairatzen dituzten aldaketek zein behar izaten dituzte eta zein gabeziren aurrean aurkitzen dira ?

    Hasierako faseetan pertsonak bizi ohi duen estres eta tristura egoera oso handia izaten da. Bada une bat non pertsona ohartzen den gertatzen ari zaionaz, eta beldurra, kezkak, antsietatea eta tristura bezalako sentimenduak agertu ohi dira. Une benetan zailak izaten dira, izan ere galera hauek onartzea oso zaila baita eta ingurukoei onartzea ondorioz are eta zailagoa. Beraz bakardadean bizi ohi da prozesuaren une hori.

    Dementziaren prozesua aurrera doan heinean, kasu ezberdinak eman daitezke. Hasierako antsietate eta kezkak alde batetara gelditu daitezke beherakada kognitiboaren ondorioz, edo eta fase aurreratuagoetan ematen diren erregresio, haluzinazio eta ideazioek aktibatuta mantentzen dituzte emozio hauek. Oroimenaren galerak maiz, dolu prozesuak behin eta berriz bizitzea dakar, orientazio ezak, etxera joan beharraren antsietatea dakar, denborarenak lanera joan beharraren presa, hitz egiteko zailtasunen aurrean amorrua…

    Azkenik fase aurreratuenetan, hizkuntza gaitasuna eta adierazten emozionala  oso murriztuak ikusten direnean, maiz pentsatzen dugu, ez dutela sentitzen gure senide edo lagunek, eta inondik inola ez diogu sentitzeari uzten.

    Beharrei dagokienez, oso garrantzitsua deritzot gertutasuna azaltzea, patxadaz entzutea, nahiz eta esandakoak ez izan koherentziarik, besarkada eta irribarreak presente izatea.

    Maitasuna eta goxotasuna prozesu osoan bidelagun izan behar dugulakoan nago.

    Senideek nola bizi dute dementziaren prozesua? Esperientzi profesionalak zer erakutsi dizu Maria?

    Dementzia baten diagnostikoa etxean berri oso gogorra izan ohi da. Guztiok edo ia guztiok entzun dugu zerbait gaiaren inguruan edo eta ezagutu dugu norbait pairatu duena, beraz irudi, kezka eta sentimendu nahaspila izugarria sortzen da.

    Gure senidearen egoerak apurka apurka okerrera egingo duela onartzea oso zaila da, eta dementziaren faseen aurrera pauso bakoitza landu beharrekoa izaten da. Azken finean beren senideen hainbat ezaugarriren galeraren dolua egin beharrean aurkitzen dira senideak.

    Esperientziak eta talde lanak erakutsi didan gauzarik garrantzitsuena komunikazioa behar beharrezkoa dela da. Hau da, familia eta profesionalen arteko komunikazio etengabea. Kezkak, aldaketak, beldurrak eta sentimenduak adieraztea behar beharrezkoa da, alde batetik are eta informazio gehiago izan profesionalok lan hobeago bat burutu dezakegulako eta bestalde familiek duten karga emozionala arintzen delako.

    Psikologoen aldetik entzute aktibo bat, kezken argitzea eta goxotasuna eta sostengua eskaintzea dira lanik garrantzitsuenak.

     

    ARIANE DEZA NIEVAS

    Pedagogian lizentziatua

    Dinamizatzaile eta interbentzio programen arduraduna, aktibitateen gauzatzaile eta baloratzailea.

     Zure interbentzio-programak ahalbidetzeko eta antolatzeko unean Ariane, dementzia ezberdinak jasaten ari diren egoliarrak dituzu partaide,… zer izaten dezu kontuan zein ariketa izan daitezkeen egokienak beraiekin lantzeko?

    Terapia talde batean ariketak ezartzerako orduan partaide guztien baliabideak kontutan izan behar dudala argi dut, batez ere, dementzia prozesuan dauden edo egon daitezkeen hoietan pentsatuz antolatzen ditut estimulazio kognitiboan oinarritutako ariketak: kalkulua, memoria, hizkuntza, arreta, pertzepzioa…

    Zer motatako ariketak izaten dira horiek? Ze garun prozesu edo funtzio lantzeko izaten dira programatuak? Nola adaptatzen dituzu ariketak eta ze iruditzen zaizu lantzen dela bertan?

    Gisasolako aktibitate taldean esparru desberdinetako jarduerak lantzen ditugu: kalkulu matematikoa, lógica, memoria, irakurmena,… askotan beraien bizi egoerarekin zerikusia duten jarduerak ere prestatzen ditut norberaren estimulazio pertsonala sustatzeko.

    Egiten ditugun jarduera gustokoenak:

    – Koloreetako kartak: betidanik ezagutzen dugun seiko urriaren jolasa da, baina karta klasikoak erabili beharrean egoilarrei moldatutako kartak erabiltzen ditugu, koloreetako kartak (gorria, berdea,urdina,horia). Modu honetan, kalkulua, memoria, arreta eta komunikazioa lantzen dute.

    -Esaera zaharrak: betidanik entzun ditugun esaera zaharrak betetzen datzan jarduera egiten dugu. Jolas honen bitartez, irakurmena, entzumena, arreta eta memoria lantzea lortzen dute besteak beste. Dementzia duten egoilarrek asko disfrutatzen dute ariketa honekin esaldiaren hasiera esaten diet eta beraiek esaldia amaitzeko gai izaten dira.

    Ariketa hauetaz gain, pentsarazi egin diezaieketen jarduerak lantzen ditugu: ikusi makusi, “quien es quien”, jolasaren adaptazio bat, bikoteak batzeko ariketak…

    Iruditzen zaizu Ariane, ariketa hauek guztiak, eragin positiboa eta terapeutikoa dutela dementzia prozesua jasaten ari diren egoiliar eta pertsona hauengan? Ze efektu positibo eragiten dute beraiengan?

    Uste dut jarduera terapeutiko hauek helduen bizi kalitatean eragina dutela. Taldean elkartzen garenean, bakoitzak bere egunerokotasunean izan ditzaken kezkak momentu batez alde batera uzten dituzte eta elkar erlazionatzeko eta gozatzeko unea da.

    Ze aholku emango zenioke Ariane, zure esperientzitik, une honetan beraien etxean dementzia diagnostiko latz bat eman zaion familiari…

    Dementzia prozesuan duten pertsonen familiarrei zer esan… agian maite duten pertsonak izango dituen jarrerak ez dira bere izaerarekin bat etorriko…honen aurrean pazientzia izatea beharreazkoa ikusten dut, lasaitasuna transmititu eta pertsona aktiboa izatera gonbidatu, egunerokotasuneko zereginak egitera animatu, egoitzan badago bertako

    aktibitatetan parte hartzera motibatu…

    NAGORE GALLASTEGI LAZKANO

    Gizarte langilea

    Egoiliarren ongizate soziala eta senideen harremanak bermatzen dituen erreferentzizko profesionala.

     

    Nagore, nola eragiten dio familiari Alzheimer-a edo beste mota bateko dementzia prozesu batek?

    Famili batean dementzia prozesu bat hasteak, familian eragin oso latzak eragiten ditu, zure senidea, pixkanaka eraldatzen hasten baita eta bere izaera guztiz desagertzen da. Oso zaila da zure senidea, maite duzun erreferentzizko pertsona itxaltzen dijoala pixkanaka eta ez dela berriz bera izango. Gaixoak, bere rola guztiz galtzen du familiaren barnean.

    Senideak dolu prozesu batean sartzen dira, nahiz eta oraindik senidearen galera ez eman, pixkanaka egoera berriaren onartzeak, onarpen fase bat igaro beharra eragiten du: tristura eta haserrea, kezka, frustrazioa… eta azkenik onarpena eta erantzunkizunen ardura.

    Zure ustez, dementzia prozesua ama edo aitak jasateak, familian eragin ezberdina sortzen du?

    Dakigun bezela, eta nahiz eta orokortu ezin daitezkeen baieztapenak, zaintzaile rola etxean emakumearen gain ezartzen da (emaztea, alabak, ahizpak…). Ez da inolaz ere eragin bera sortzen etxean gaixotasuna amak edo aitak jasaten duenean.

    Amak, berak hartzen du ardura osoa, zaintzaile nagusia bilakatuz eta bere ondoan dagoen gaixoaren zainketaz arduratuz, seme-alabak bigarren planu batean ezarriz nahiz eta hauek ere zainketen zati batez arduratu.

    Aitak ordea, amaren dementzi prozesu baten aurrean, erantzunkizun guztiaren ardura hartu baino lehen, desoreka handia eragingo dion egoera bat jasan behar izango du, eta ia gehienetan famili oreka berreskuratzea zailago izaten da.

    Ze eragin ditu Nagore, zaintzaile nagusiarengan Alzheimer-ra bezelako gaixotasun krudelak?

    Alde batetik, lan kargak antolatzeko orduan, famili giroan ixkutuan egon daitezkeen arazo eta bizipen txarren loratzea ekar dezake.

    Arazoak eman daitezke zaintzaile eta beste senideen artean, gaixoaren zainketen ardura eta antolaketak birmoldatu behar direnean batez ere.

    Baina dudik gabe arazo larriena bakardadea da, zaintzaile nagusiaren bakardadea. Gaixoaren ardura askotan pertsona bakar batengan izaten da eta eragin zuzenak azaltzen dira maila guztietan: fisikoki, afektiboki eta sozialki. Ez da ahaztu behar, dementzia prozesuak luzeak izaten direla, eta eraginak denbora tarde guztietan azaltzen dira, batzuk lehenago, baina ia gehienak erantzunkizun urte askoren ondorioz.

    Ze aholku emango zenioke Nagore, une honetan dementzia prozesu bat jasaten ari diren senideei?

    Lehenik eta behin informazioa behar da. Senideak ezagutu egin behar du zerren aurrean aurkitzen diren, ze arazo azaltzen joan daitezkeen, ze gaitasun galtzen joan daitekeen, baina batez ere zein mantentzen diren hauek ahalik eta gehien indartzeko.

    Onarpen fasea igaro ondoren, erantzunkizunak onartu behar dira, eta rol ezberdinak garatzen dira zaintzaileen artean. Oso garrantzitsua da profesional taldeak, zaintzaileen osasuna zaintzeko baliabide guztiak martxan jartzea: aholkua prozesu guztian, informazioa eta ezagutza.

    Dementzia jasaten ari den pertsona baten ongizatea isladatzen duen edozein keinu, irrifarre bat, begirada goxo bat… denak zaintzaile eta profesionalei aurrera jarraitzeko indarra ematen dien keinuak dira. Ez da ahaztu behar, askotan, dementzia oso aurreratuetan, senide eta gaixoaren arteko harreman estua izaten da garai batean pertsona horren izatea gogorazten digun zeinu garrantzitsuenetakoa, maitasunak sortuak izan ziren harreman pertsonalak.

    Egoitzan, esaterako, berebiziko garrantzia ematen diogu egoiliarraren iraganari, bere bizitza-istoriari, bertatik lortuko baititugu datuak, benetako datuak, orain bere burua ezagutzeko gai ez den egoiliarraren balioak bermatzen lagunduko digutenak.

     

    IONE MIREN GARCIARENA ARRIETA

    Erizaina, geriatrian espezializatua.

    Egoitzako egoiliarren erizain zainketak koordinatzen dituen profesionala.

    Nolakoak dira erizain zainketak dementzia prozesu bat jasaten ari diren egoiliarretan?

    Erizain zainketak oso ezberdinak dira dementzia prozesua jasaten ari den egoiliarra ze fasetan aurkitzen denaren arabera.

    Lehen fasetan, orokorki, gaixoaren segurtasuna eta eguneroko aktibitateen autonomia ahalik eta garaiena izatea lortu behar da, ahalik eta gure laguntza gutxien emanez, behaketa eginez eta bere independentzia ahalik eta luzaroen mantenduz. Fase honetan, lan taldeko beste profesionalen interbentzioa ezinbestekoa da: terapiak, tailerrak, zaintzailearen formakuntzak… guztiz beharrezkoak dira.

    Fase ertain edo erdikoetan, gaixoak jasan dituen galeren balorazioa etengabekoa izan behar da, gure aldetik gai ez diren aktibitateak egiten lagunduko zaio, edo guztiz egingo dizkiogu, adibidez eguneroko garbitasuna…, jokaera trastornoak azaltzen hasiko dira eta jarraipen medikua oso zorrotza izan behar da, sintomak eta zeinuak azaltzen diren bezela eta familian eragin zuzena badute, landu eta abordatu behar direnak. Loaren arazoak ere zor daitezke fase honetan, askotan oso larriak izaten direnak eta heziketa prozesuak martxan jartzea behartzen dutenak. Fase honetan, erreabilitazio eta lanketa prozesuak oso garrantzitsuak dira, ahalik eta gehien luzatu behar dira egoliarrak autonomikoki egin ditzazken lan guztiak.

    Azken faseetan, erizain zainketek pixu handi hartzen dute, dementzia jasaten ari den gaixoaren prozesu mentalak guztiz galtzen direnean, dependentzi maila ikaragarria izaten delarik: mugikortasun ezak eguneroko aktibitateak egiteko ezgai bilakatzen dituzte, laguntza osoa behar dutelarik. Gaixo inmobilizatuak, fisikoki eragin oso gogorrak jasaten dituzte, gorputzaren sistema guztietan. Senideak fase hauetan ikusgarri behar dituzte profesionalen babesa, atal guztietan. Faserik gogorrena bilakatzen da, zainketa paliatiboetan sartu aurretik izanik, eta urte asko iraun ditzazkelarik. Erizain zaintzailearen eta laguntzaileen lana oso garrantzitsua bilakatzen da.

    Azken faseetan, heriotzaren arreko faseetan, gaixoaren erosotasuna landuko dira, minaren kontrola, familiaren babesa, goxotasuna eta galeraren aurreko prestaerak.

    Ze aldaketa eman dira erizaintzan azken urte hauetan dementzia jasaten duten egoiliarren zainketa plangintza antolatzen duzuenean?

    Geroz eta gehiago ohartzen gara zainketen erdigunea, protagonista egoiliarra dela. Duela urte dexente, guk erabakitzen genuen zer zen onena egoilarrarentzat, eta oinarri hori izanik gure zainketak antolatzen ziren, askotan profesional bakoitzak bere atala era independiente batean eginez. Egoiliarra bera egokitu behar zen egoitzaren beharretara, erritmora eta lan taldera.

    Egun, zainketa mota hau ezinezkoa egiten zaigu, eta guztiz pentsaezina. Egoiliarra bera da bere zainketen protagonista, berak erabakitzen du nola bizi nahi duen gure egoitzan, zer den beretzat garrantzitsua eta zer ez, eta gu moldatu behar gara bere beharretara. Horregaitik, profesionalen arteko lana ezinbestekoa da, historia sozial on baten gauzatzea, elkar komunikatuz, ongizate psikologikoaren bermatzea, ondoren eguneroko lanei aurre egiteko indarra izanik, interbentzio programen gauzatzea, eta erizain zainketen laguntza dependentzi ikutua dagoen ataletan. Erizainaren rola guztiz aldatu da gure egoitzan, bidean oinez, goxotasunez, maitasunez baina profesionalki bere ondoan goazen pertsonak gara denak, eta beharrak, arriskuak ikusten direnean martxan jarriko dira gure ezagutzek ahalbidetzen dituzten jakintza guztiak, beraien eguneroko bizitza ahalik eta onena izan dadin.

    Zer esango zenioke etxean, dementzi prozesu bat igarotzen ari diren senide-zaintzaileei?

    Dudik gabe osasun zentrora hurbildu eta bere erizainarekin harreman zuzena izan dezala esango nioke beste profesionalekin batera, baina etxeetan egoera hauei aurre egiten dioten senideentzat erizain profesionala oso garrantzitsua da gaixotasuna aurrera dijoan bezela azaltzen diren konplikazioei aurre egiteko: inmobilismoak eragindako arazoak (azaleko ultzerak, idorreriak, infekzioak…), inkontinentzia arazoak, disfagiak eta elikaduran eraldaketak, miraren presentzia… guzti hauen berri erizainak eman diezaioke pixkanaka gaixotasunaren eboluzioa aurrera dijoan bezela.

    Bestalde, eta bat nator nire lan taldeko beste profesionalekin garbi esaten degunean, zaintzaileak ongi zaindu behar duela, jasaten ari diren estresa, fisikoki, mentalki, sozialki… oso gogorrak dira, eta eragin zuzena izan dezake bere etorkizunean. Laguntza eskatu eta onartzea ezinbesteko da, eta horretarako harreman zuzena izan behar dute erreferentzizko profesionalekin.

     

    DIA MUNDIAL DEL ALZHEIMER

     

    Este 21 de septiembre es el Día Mundial del Alzheimer como cada año. Y como cada año asociaciones, entidades, personas con Alzheimer y sus familias, quieren promover la conciencia social y apoyar la necesidad de investigación, para poder avanzar y mejorar en su calidad de vida.

    En España destaca CEAFA, la Confederación Española de Alzheimer, que cuenta con 200.000 familias representadas, 200.000 familias que asumen cada día que uno de sus familiares perderá sus recuerdos, y necesitará su apoyo, su atención y cuidado, y a veces se encuentra, con que el apoyo y los recursos institucionales, no son suficientes.

    Desde CEAFA denominan al Alzheimer “la epidemia del siglo XXI”. Hay que concienciar sobre a enfermedad, sensibilizar sobre la situación de las personas con Alzheimer y sus familias, y sobre las consecuencias sociosanitarias que hay que tener en cuenta (atención, tratamientos, prevención, investigación, recursos de apoyo). Asimismo CEAFA en este día quieren desarrollar una campaña para PREVENIR la enfermedad. En España 800.000 personas tienen Alzheimer.

    En Gipuzkoa, La Diputación Foral de Gipuzkoa y Afagi (Asociación de Familias y Amigos de Personas con Alzheimer y otras demencias de Gipuzkoa) presentaron la campaña  que ha organizado Afagi con motivo del Día Mundial del Alzheimer.

    El lema de este año, “Conciencia social”, pretende reivindicar la “necesaria conciencia” que ha de existir para garantizar “un adecuado” abordaje integral del Alzheimer, una enfermedad que en la actualidad “afecta a 12.000 personas en Gipuzkoa, si bien se estima que en 2030 afecte a más del doble de personas (24.220), y a 48.440 en 2050. “Teniendo en cuenta esas previsiones, dicha concienciación social pasa desde la sensibilización e implicación de la sociedad civil hasta el incremento presupuestario destinado a la investigación de esta enfermedad”, fueron las palabras de Maite Peña, diputada de servicios sociales, que compareció en rueda de prensa junto a Koldo Aulestia, presidente de Afagi.

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • NAGORE GALLASTEGI LAZKANO, gure gizarte langileari elkarrizketa igandeko Flysch Trail maratoi erdiaren prestaketaren atarian.
    NAGORE GALLASTEGI LAZKANO, gure gizarte langileari elkarrizketa igandeko Flysch Trail maratoi erdiaren prestaketaren atarian.
    junio 23, 2018 No hay comentarios en NAGORE GALLASTEGI LAZKANO, gure gizarte langileari elkarrizketa igandeko Flysch Trail maratoi erdiaren prestaketaren atarian.

    Gaur gure web orrira, gure gizarte langile den Nagore Gallastegi Lazkano-ri eginiko elkarrizketa polit hau ekarri dugu. Bihar Nagore, bere jaioterriko, Zumaiako Flysch Trail probako maratoi erdian aterako da, bere kamisetan, gure izena urrutiraino eramaz.

    Hoy tenemos el gusto de compartir con vosotros la entrevista realizada a nuestra trabajadora social Nagore Gallastegi Lazkano, trabajadora social de nuestra residencia que mañana correra en Zumaia, su pueblo natal, la Flysch Trail, con el nombre de nuestra residencia junto a su dorsal, en la modalidad de la media maratón.

    Nagore, igandeko zure Flysh Trail karrera ari zara egun prestatzen, baina ezaiguzu, ze beste modalitate eta karrera motetan ibiltzen zara, eta noiz erabaki zenun korrika zela zure kirola?

    Egia izan, suertea izan det, txiki-txikitatik beti izan naiz ona soinketa eta kiroletan, beti gustatu izan zait mugimentuan egotea, kirol ezberdinak probatzea, eta ongi ematen zitzaidan. Kross txikiak zirenean, postu onak lortzen nituen, askotan mutil askoren aurretik, eta nahi ez badezu ere motibazio batekin hezitakoa naiz zentzu hortan betidanik. Nire bizitzaren parte izan da beti kirola.

    Duela 8-10 urte, Aizarnazabalaera bizitzera joan nintzen nire senar Xabi-kin, eta erabaki genun, beste gauza askoren artean, txakur bat etxera ekartzea, eta halaxe egin genun, adoptatu egin genuen benetan beharrean zegoen gure Datx, oso egoera tamalgarrian zegoena… eta berehala gure etxeko egin zen, indartsu eta guztiz sendatua.

    Horrela ginela, Zumaian, lehen Kanikross txapelketa ospatu zen, eta gerturatu egin ginen ikustera, eta han, Xabier-ek garbi ikusi zuen gure txakurrakin probatu behar zuen modalitatea zela, eta entrenatzen hasi ziren elkarrekin. Hurrengo lau urteetan Xabier irteten zen karreretan, eta neu bi alaba txikiekin, parte hartzen zuen lasterketa guztietara hurbiltzen ginen hura ikustera, emozioz nola gozatzen zuen gertutik bizitzera.

    Xabier-ek bere kirola topatu zuela garbi ikusi ginunean, beste txakur bat ekartzea erabaki genuen, gaztea, txikitatik Xabier-ekin entrenatzen hasi eta landuko ginuna, Kini, eta neu, Datx-ekin karrera txikitan hastea erabaki nuen. Hura izan zen momentua lehen aldiz modalitate hau probatzeren pausoa eman nuena.

     Zertan datza Kanikross lehiaketa baten ardatza?

    Kanikross modalitatean, lehian sartzen diren bi elementu dira oinarrizkoak, zure zakurra eta zure artean sortzen den ekipoa, bien arteko lana.

    Karrera hauek burutzeko baldintzak beti txakurrari egokituak izaten dira, hau da, denboraldia beti neguan izaten da, baldintza eta eguraldi temperaturak kontuan izanik, karrerak motzak eta intentsoak izan arren, txakurrei egokituak daude, lehiaketa egin aurretik, txakurren baldintzak kontuan izaten eta baloratzen dira, edozein osasun arazo dutenak kanpoan utziz, edo baldintzak betetzen ez dituztenak (adina, pixua, momentuko egoera…) dena ongi behatuak izanik,… hitz batean, hain inportantea den zakurraren ongizatea bermatuz.

    Karrerak mendian izaten dira, naturarekin kontaktu zuzenean, zu beti zakurraren atzetik, harek markaturiko pausoak jarraituz, eta elkar orekatuz.

    Ze balore trasmititzen dizkizu modalitate honek? Zergaitik duzu hain gustoko?

    Oso erreza… niretzako betidanik izan diren oinarrizko elementuak elkartzen dituelako: animaliekiko maitasuna eta errespetoa, naturarekin kontaktu zuzena, eta kirola.

    Txikitatik gurasoekin mendiarekin harreman zuzena izan det, halaxe izan naiz hezia, 6 urterekin Txindokira igo nintzeneko oroitzapenak hor gordeak ditut, eta mendiarekiko pasioa landu dut gurasoiei esker. Bestalde kirolarekiko grina beti izan det, lehen esan bezela eta senarrari esker, ezagutu det modalitate hau, mendia, kirola eta hainbeste maite ditugun txakurren konbinazioa, niretzat hobeagorik ez dagoena.

    Niretzat Kanikross-ak balio bikainak trasmititzen dizkit, pakean egiten dudan kirola, nire zakurrak nigaitik eman dezakeen guztiaren lekuko izatea karrera guztietan, naturan murgiltzeko gaitasuna, eta nire bikotearekin elkarbanatzeko aukera ematen diguna. Ez dago gehiago eskatzerik, soilik gozatu eta karrera bakoitza disfrutatu hasieratik amaierararte.

    Egun Nagore, gure egoitzako lan taldearen oinarrizko zati bat bilakatu zea, bertako gizarte langilea, ze berdintasun ikusten dituzu, egunero lanean eta inguruko gizartean ikusten dituzun zailtasun horiei aurre egiteko eta zure hobby-a den Kanikross txapelketa batean bizi izaten dituzunen artean? Zein esango zenuke direla amankomunean izan ditzazketen puntuak?

    Guztiz ezberdinak dira, baina uste baino gauza gehiago dituzte amankomunean.

    Nire eguneroko lanean, nik animali eta naturarekin sentitzen deten pakea, eta goxotasun bera trasmititzen zaitzen naiz egunero. Horretarako, gauza txiki asko egin ditzazkegula garbi daukat, eta hori egiten saiatzen naiz: egoera latzak izaten ditugu askotan, eta laztan batek, irrifarre batek askotan sufrimentua eramangarriago egiten lortzen duen bezela, karreretan ere zure taldeko animaliarekin sentitzen dezun bera trasmititzen saiatzen naiz.

    Bestalde, karreretan, sufrimentua dago, sakrifizioa, askotan frustrazioa, baina indarrak ateratzen dira egoerak zailak direnean eta aurre egiten zaio egoerei, batzutan beste batzutan baino hobeagoak diren emaitzak lortuz, beste batzutan ahal dezun guztia egin badezu ere, ez da lortzen nahi dena. Lanean berdin, frustrazioa eta zailtasuna egoera askoren aurrean izaten dugu, pertsonekin egiten dugu lan, eta askotan egoera delikatuetan dauden pertsonekin, horrek giza balio batzuk lantzea eskatzen du, enpatia, lan taldea, esfortzua, eta aurrean duzun pertsonari goxotasuna, maitasuna trasmitizeko gaitasuna izatea… guztiak konparagarriak bi arlo ezberdin hauetan eta elkarbanatzen direnak oinarriaren zati handi batean.

    Hala ere, eta ez naiz inoiz aspertuko esaten, niretzat GISASOLA Egoitzan lana egitea benetako zortea dela, lan taldean elkar ikasiz, eta batez ere egoiliarren bizitza historietatik ikasiz… errespeto guztiz, ez zait sekula asko gustatu despatxuko papel lana, hor bai sentitzen naiz benetan galdua, eta esfortzu handiz ikasten ari naiz, baina erreztasunaz eta irrikaz egoten naiz beraien ondoan kezkak entzunaz, bizipenak, elkar babestuz… egoitzak nik eskeintzen detena baino asko gehiago jasotzeko aukera ematen dit, karrerak egiten duten antzera.

    Badakigu Nagore ez zarela zu bakarrik esan diguzun bezela etxean modalitate hau lantzen duena, zure senarrak sartu zizun orain daukazun kirol modalitate honen grina… iruditzen zaizu garrantzitsua dela elkarrekin dituzuen bi alaba horiei txikitatik kirol honekiko duzuen guztia trasmititzea?

    Nahiz eta txikitatik mendiko eta kiroleko grina izan gurasoen aldetik, azken urte hauetan nire senar Xabier-ek erakutsi diten guztia, trasmititzen diten guztiari esker nago orain momentu hau gozatzen. Ez da erreza, alaba txikiak dituzunean indarrak atera eta entrenatzen egotea, eta berak beti lortzen du nigan irrika mantentzea, bai kanikross modalitatea lantzen juteko eta baita elkarrekin egiten ditugun kross mixto guztietan parte hartzeko. Aparta da animatzen, ongi sentiarazten elkarrekin korrika goazenean, amaierako besarkadak betetzen naute, eta baita berak erakutsi dizkiten gauz guztiak, karreran zehar ematen dizkiten animoak,… dena. Bikotea indartzeko balioak ematen dizkigula ez daukat dudarik.

    Eta dudik gabe, gure alabak halaxe heziak izan dira, txikitatik dakite txakur batzuk etxean izateak suposatzen duen lana, zainketa onak, errespetoa,.. nola entrenatzen degun beraiekin, haien baldintzak betetzen ez direnean karrerak bertan behera geratzen direla beraien ongizatea lehean baita… beti etorri dira gure karrerak ikustera, eta parte hartzen usten diegu amaieran, guri indarra emanaz… dena.

    Beti saiatzen gea errespetoa trasmistitzen, txikitatik… izaki bizidun guztie, nahiz animali nahiz gizaki, eta beraien eguneroko bizitzan, ez dezatela inoiz ahaztu aurrean duten pertsonari errespetoa zor diogula, irrifarre batekin gauz asko lortzen direla, eta horren trasmizioa egiteko iruditzen zaigu bai Xabiri eta niri kanikross-ak laguntzen digula.

    Pentsatzen degu, kirolarekin ere alabei trasmitzen diegula ez dela dena gozamena eta erreztasuna, baizik eta esfortzua suposatzen duela, sakrifizioa, askotan frustrazioa, zailtasunak… eta horren aurrean, egin daitekeen gauza bakarra entrenatzen jarraitzea dela, eguneroko lanean, jarrera positibo batekin, zailtasunak indentifikatu eta landuz, hobetuz… eta iruditzen zaigu, hori kirolak tramititzen duten balio onenetariko bat dela, gizaki bezela osatzen laguntzen duena eta gure alaben heziketan gertatutik ezagutu eta ikusten duten oinarrizko balioa dela.

    Kanikross denboraldia amaitu zenuen Nagore, oso emaitza onekin… zein da egiten duzun balorazio orokorra?

    Deboraldia neguan izaten da, urritik hasten da eta martxo, apirilean amaitzen da, txakurren baldintzak errespetatuk. Txakurrei hotza eta lokatz gustaten zaie, eta benetan ederra oreka lortzen dezunean,  korrika baldintza horietan egitea.

    Oso pozik amaitu det, Datx txakurrak nerekin talde bikaina egin duelako, dena eman duelako eta zoragarria izan da. Pozik esperientzi berriak bizitzeko aukera izan dudalako, adibidez aurten Ezkaray-en gauez korrika egiteko esperientzia lehen aldiz gozatu det… eta ikusgarria izan zen. Eta batez ere harro nire txakurragaitik.

    Denboraldi hontan, azken karreran, Xabier-ek ezin zuen karrera batean parte hartu eta neuk, Kini txakurrakin egin nuen lehia, eta irabaztea lortu genuen, niretzat oso karrera gogorra izan zena, nire mugak eta indarrak neurtzeko balio izan zidana, eta nire gorputzaren gaitasunak ikusteko balio izan zuena… eta zoragarria izan zen.

    Tristura txiki batekin amaitu nuen denboraldia, eta arrazoia gure txakur Datx-en azken denboraldia dela aitortzea da… urte askoan dena ematen egon da gugaitik, 9 urte, eta amaitutzat eman degu bere lehiaketa bizitza, harrotasun osoz baina triste sentiarazten gaitu lehiatzeko aukera gehiagorik ez izatea baina bere ongizatea da garrantzitsuena, beraz, etxeko errege izaten jarraituko du, atsedenaldi osoz.

    Asteburu hontan, Zumaian Flysch Trail-a ospatzen da… eta bertan parte hartuko dezu Nagore maratoi-erdi modalitatean (22km). Esaizugu Nagore, zein dira zure helburuak honelako karrera batean ezartzen dizkiozunak zure buruari?

    Lehengo urtean lehiatu nuen lehen aldiz, eta oso esperientzi ederra izan zan. Modalitate hontako karrerak, kanikross-en egiten ditutenetatik guztiz ezberdinak dira, hauek motzak eta intentsitate altukoak baitira, eta Flysch-en aldiz nire indarrak neurtu eta orekatzen joan behar naiz etengabe… neurtzen joan, poliki hasi eta nire sentsazioak neurtuz, eta onak badira azkartzen joango naiz, intentsitatea neurtzen. Baina ederrena, karreraz gozatzea da, inguru paregabe hontan, zoragarria da… eta bestalde, egunaz gozatzea, familiaz, Zumaia-n sortzen den giro ederraz, nirekin batera karrera egitera aterako diren lagunen babesaz, sentsazioak elkarbanatuz, dena… egun bikaina izango dela dudarik ez daukat, eta pozik nago parte hartzeko aukera dudalako.

    Zorte ona opa dizugu Nagore biharko zure karreran, eta batez ere zuk diozun bezela gozamen eguna izan dadila, lehen unetik egun amaierarate disfrutatu egunaz.

    Eskerrak eman nahi dizkizugu, zure denboraldi osoan, Gisasola egoitzaren izena zuen nikian letra handiz eraman dezulako, eta igande hontan ere halaxe egingo dezulako. Guretzat harrotasun handia sortzen digun sentipena da, trasmisitzen dituzun esfortzu, errespeto, sakrifizio eta lan indarra urrutiraino eramaten dezuelako karrera bakoitzean, eta harrotasun handiago sortzen digu gure lan taldeko oinarrizko zati garrantzitsu izanik, egunero elkar ikasiz, giza balio bikainak trasmisitzen dituzulako, egunero gure egoiliar, senide eta egoitza osoan.

    Zorte on Nagore!! Bertan izango gara zu animatzen, helmugara iritsi arte!

    Argazkiak: Nagore Gallastegi Lazkano-k emanak
    Elkarrizketa: Ione Garciarena Arrieta

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • LIBURUTEGI TXIKI SOLIDARIOA – PEQUEÑA BIBLIOTECA SOLIDARIA
    LIBURUTEGI TXIKI SOLIDARIOA – PEQUEÑA BIBLIOTECA SOLIDARIA
    marzo 9, 2017 No hay comentarios en LIBURUTEGI TXIKI SOLIDARIOA – PEQUEÑA BIBLIOTECA SOLIDARIA

    Estrenamos pequeño rincón en nuestra residencia… la PEQUEÑA BIBLIOTECA SOLIDARIA…

    Estamos muy contentos con poder ofrecer un pequeño espacio de mucha luz natural, silencio y paz donde hemos ubicado esta pequeña biblioteca solidaria. En ella, todos estáis invitados a participar y coger cualquiera de los libros de lectura expuestos en las baldas, disfrutar de momentos de lectura junto a nuestros residentes, ayudarnos a crear pequeñas tardes de placer y distracción, para dar rienda suelta a la imaginación… a los beneficios que obtenemos al leer un buen libro…

    Ubicada en la planta 1, esta pequeña biblioteca solidaria ofrece un pequeño espacio no solo para los residentes, también para las familias y niños que quieran venir a participar en el día a día de nuestra pequeña casa… anímate, y si te apetece, nos podrás ayudar a desarrollar nuestro taller de lectura.

    Gaur gure egoitzan lekutxo goxo bat sortu dugu… LIBURUTEGI TXIKI SOLIDARIOA…

    Ze pozgarria den gauza berriez gozatzea, eta areago oraindik honelako txoko goxo eta politak hain errez sortu eta emaitza onak ikusten direnean. Gure egoitzak, badu hainbeste eskatzen genuen irakurketa txoko argitsu eta paketsua. Lehen solairuan sortua, gure liburutegi txiki solidario honi esker, bertan dauden liburuez gozatzeko aukera izango dugu denok, eta ez hori bakarrik, elkarrekin sortu ditzazkegu irakurketa uneak, elkarrekin amestuz irakurketak sortzen dituen imaginazio momentuak…

    Zatozte eta animatu gurekin parte hartzera arratsaldetan sortuko ditugun irakurketa tailerretara, gure etxeko ateak zabalik daude guztiontzat, haur, senide eta bixitari guztientzat. Zure laguntzarekin, ederragoa izango da eta gure egoiliarrek eskertuko dizute bihotzez beraiekin elkarbanatuko dituzuen uneak.

     

     

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • LLEGA EL DIA DE NUESTRO ANIVERSARIO, CUMPLIMOS 14 AÑOS !!
    junio 23, 2016 1 comentario en LLEGA EL DIA DE NUESTRO ANIVERSARIO, CUMPLIMOS 14 AÑOS !!

    [vc_row][vc_column][vc_single_image image=”102″ img_size=”large” add_caption=”yes” alignment=”center” style=”vc_box_outline” border_color=”orange” onclick=”custom_link” css_animation=”appear” link=”http://residenciagisasola.com/uncategorized/llega-el-dia-de-…umplimos-14-anos/”][vc_column_text]

    14 años ya, es una vida, es una vida para una residencia, la Residencia Gisasola.

    Esta aventura comenzó como otras muchas casi por casualidad, estaba buscando un proyecto que me permitiera disfrutar de una jubilación activa algo de hostelería algo que tuviera que ver con un trabajo en el que pudiera dedicar parte de mi tiempo, no mucho, con mi mujer a una actividad que tuviera contacto con la gente por que, creo, se nos daba bien.

    Teníamos un poco de dinero por un par de negocios que habian ido bien y comencé a buscar un lugar, miramos cosas o casas por Zarautz, Zumaya y Zestoa. Dimos con el Hostal Gisasola antes Hotel Estación y me traia muy buenos recuerdos de mi infancia y le tenia cariño al lugar.


    Despues de una negociación con la propietaria decidimos comprarla. Para entonces ya había decidido que sería una Residencia de ancianos.

    Necesitaba alguien que me ayudara, que creiera en el proyecto que pensáramos juntos y esa persona fue Conchi Cruz. Trabajábamos juntos en Lekunberri y sin ella no hubiera sido posible este proyecto. Será la única persona que nombraré ya que el listado podría ser interminable. Debo agradecer tanto a tantas personas que sentiría olvidar a alguna o algunas y prefiero quedar mal con todas.

    Iniciamos el recorrido el 24 de Junio de 2002, la selección de personal fue uno de los mayores aciertos de los primeros meses.

    Los primeros clientes nos hicieron pasar momentos muy duros por nuestra inexperiencia pero el tiempo fue nuestro aliado y fuimos tomándole el pulso al negocio.

    Concertamos con la Diputación algunas plazas y ampliamos el 2005 para llegar a las 30 plazas actuales.

    Desde el primer día iniciamos nuestro trabajo pensando en la calidad, ha sido nuestra constante estar acreditados y desde prácticamente el primer año hemos trabajado con la acreditación de Aenor y actualmente llevamos dos años trabajando para conseguir la de Atención Centrada en las Personas libre de sujeciones ( Norma Libera- Care ).

    Han pasado por nuestra Casa 224 personas, hemos llorado a muchos que nos han dejado, hemos disfrutado con muchísimos por su alegria y sabemos que todos son nuestros nejores embajadores.

    Hemos llegado al 14 aniversario y estoy muy contento con estos 14 años y espero que las personas que trabajan aquí sientan que se les quiere y como yo puedan todas jubilarse en Gisasola.

    Gracias.

    Fdo. Miguel Elorza

     

     

    [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • LA ACUARIOTERAPIA
    mayo 18, 2016 No hay comentarios en LA ACUARIOTERAPIA

    En Gisasola siempre hemos sido conscientes de los beneficios que nos reporta nuestra querida Mara, compañera fiel de nuestros residentes y trabajadores desde hace 7 años.

    B8A6687

    Pero en verano del 2015 durante un curso sobre “ Animalterapia” nuestra Psicóloga María pudo comprobar que aparte de nuestra querida Mara, existen numerosos animales que nos podrían reportar múltiples beneficios. Así que empezamos a investigar sobre el tema y pocas semanas después llegaron a nuestra querida casa unos nuevos habitantes: los peces.

     

    Aunque nos asombre escuchar que los peces nos puedan aportar algo dado su diminuto tamaño, la imposibilidad de comunicarnos con ellos o no poder acariciarlos, éstos nos aportan muchísimos beneficios que a continuación os contamos.

    20160518_181338

    Los acuarios se usan como una alternativa o complemento en tratamientos para reducir el estrés, la presión arterial y otras muchas dolencias. Hoy día es frecuente ver acuarios en centros de mayores, en hospitales, salas de espera, despachos de psicólogos, etc. Y es que las terapias con acuarios han resultado muy efectivas; ver a los peces “flotando” generalmente centra y mantiene toda la atención de los pacientes en ellos, lo que puede hacer que estos se olviden de su situación o su dolencia durante un rato, ayudándole a desviar su atención hacia otra cosa.

    Algunos estudios han demostrado los siguientes beneficios que aporta la acuarioterapia:
    -Los ancianos tienen que adoptar  responsabilidades  y un acuario cambia las rutinas en las residencias de ancianos.
    -Recordar  los horarios y las necesidades de los peces constituye un buen ejercicio para la memoria y la concentración.
    – Personas de la tercera edad que son diagnosticadas de Alzheimer, denotan una variedad de beneficios para la salud simplemente con observar un acuario. Experimentan un aumento del apetito, y requieren menos suplementos tras colocarlo en el comedor. También muestran menos comportamientos agresivos.
    -Se ha confirmado que la presencia de un acuario incrementa la productividad, creatividad y satisfacción de los empleados en su lugar de trabajo. 
    -Diversos estudios indican que quienes disfrutan de un acuario en casa tienen su presión sanguínea por debajo de los valores de quienes carecen de acuario.
    -Está demostrado que observar atentamente un acuario, los movimientos rítmicos y acompasados de los peces, el vaivén de las plantas con el agua en movimiento, el suave sonido de las ondas de agua o las burbujas de aire relaja y tranquiliza a las personas.
    -En numerosos consultorios médicos, sobre todo de odontología y tras apoyarse en varios estudios médicos, se han introducido acuarios: el nadar de los peces relaja hasta el punto de ejercer un auténtico efecto anestésico, actuando como una especie de música de fondo produciendo menos ansiedad y dolor a los pacientes.
    -Los peces nos recuerdan el agua. Estos pequeños animales se asocian con la naturaleza. Los colores brillantes de los peces son un excelente anti-estrés, neutralizan la agresividad y transmiten buen humor. Reducen la tensión de la vida diaria y ayudan a combatir el insomnio.

     

    Sin duda hemos podido comprobar de primera mano, que las investigaciones están en lo cierto pues en el día a día de nuestra casa, el acuario ha transformado la vida de los residentes y trabajadores. Los residentes enseguida pusieron nombre a los peces, los miran cada día, avisan si observan cualquier anomalía en ellos, les dan de comer y son grandes ayudantes ante los episodios de ansiedad.

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • ENTREVISTA A LA DR. ANA URRUTIA
    abril 19, 2016 No hay comentarios en ENTREVISTA A LA DR. ANA URRUTIA

    Hace un tiempo os explicamos en el blog nuestra filosofía de trabajo basado en el Modelo de cuidado Centrado en la Persona Sin Sujecciones y las recientes jornadas de formación y sensibilización que realizamos.

    Hoy os traemos la entrevista que le hicieron el 8 de abril a la Dra. Ana Urrutia, presidenta de la Fundación Cuidados Dignos, sobre el Modelo de Cuidado Centrado en la Persona Sin Sujeciones Libera-Care, en el programa ‘A punto con La2‘, de la Corporación de Radio y Televisión Española (RTVE).

     

    1450278153_926238_1450280425_noticia_normalDurante la entrevista,  la Dra. Urrutia  explicó en qué se basa el Modelo de Cuidado que propone, fundamentado en cuatro Pilares, a través de los cuales se trata de empoderar al Paciente o Persona Cuidada.

    Así mismo, en el Modelo se trabaja el control, gestión y eliminación de sujeciones físicas y químicas, las cuales, como ha explicado Ana Urrutia, pueden generar efectos secundarios, tanto físicos como psicológicos, en la persona cuidada, vulnerando sus Derechos, su Dignidad, y reduciendo su Calidad de Vida.

    Os animamos a ver la entrevista, que también contiene testimonios de las propias personas cuidadas que resultan muy reveladores.

    Pinchad en el siguiente link para acceder a la entrevista:

    http://www.cuidadosdignos.org/la-dra-ana-urrutia-presenta-el-modelo-de-cuidado-centrado-en-la-persona-sin-sujeciones-libera-care-en-a-punto-con-la2/

     

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • LA AFASIA
    abril 11, 2016 No hay comentarios en LA AFASIA

    Algunas veces nos topamos con la afasia, una compañera de vida muy complicada ante la cual no sabemos como reaccionar. A veces nuestro padre o madre no encuentra la palabra que quiere decir, o tiene muchas dificultades para entender aquello que le decimos, dificultades para leer o escribir. Es entonces cuando nos vemos paralizados y frustrados, pues no sabemos como reaccionar, no sabemos que hacer para mejorar la comunicación con nuestros seres queridos o amigos.

    Puede que nos sintamos identificados con este poema de Inma chacón :

    Me hablas con tus ojos enormes
    y yo te entiendo,

    pero tú quieres más,

    quieres palabras
    con las que abrazarme,

    quieres el árbol,
    la sombra,
    la nube,
    el viento.

    Quieres tus labios abiertos,
    tu nombre,
    mi nombre,

    y yo te entiendo.

    (A mi hermano. Y a todos los que buscan las palabras
    en su memoria herida). Inma Chacón
     

     Pero, ¿ qué es la afasia ? ¿ cuales pueden ser las causas ?

    Por afasia se entiende una incapacidad parcial o total para usar el lenguaje. Los problemas varían desde dificultades para encontrar las palabras hasta una completa incapacidad para hablar. Algunas personas tienen problemas en comprender lo que dicen los demás, otras presentan problemas al leer, escribir o al tener que operar con números. En otros casos, las personas pueden tener problemas al querer expresar lo que quieren comunicar, aunque conservan intacta la comprensión. En la afasia se debe determinar en cada paciente las alteraciones específicas del habla y del lenguaje. En sentido estricto por afasia se entiende un trastorno en el uso del lenguaje por disfunción cerebral, que suele ir acompañado de un trastorno del habla.

     

    Las causas más comunes de la afasia son las siguientes: un daño cerebral, bien por traumatismo cráneo-encefálico, bien debido a una apoplejía o ictus o una incidencia insidiosa progresiva.

     

    A continuación os dejo una pequeña infografía que espero os sea de ayuda a la hora de convivir con la afasia y mejorar la comunicación con vuestros seres queridos.

    FB_IMG_1459926364858

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más
  • SE ACERCA LA PRIMAVERA
    SE ACERCA LA PRIMAVERA
    marzo 14, 2016 No hay comentarios en SE ACERCA LA PRIMAVERA

     

    Ya casi hemos dejado atrás el invierno y la primavera se asoma a la vuelta de la esquina. El grupo de manualidades junto con los residentes han estado trabajando duro para crear nuevos murales, y así poder entrar en primavera de una forma alegre y colorista.

     

    Como novedad se ha colocado en vinilo, un árbol en la zona de actividades, en el cual la decoración irá cambiando según la estación en la que nos encontremos. Además de ser un elemento decorativo, el árbol y su decoración nos sirve como elemento de  apoyo en la orientación temporal ( flores en primavera, copos de nieve en invierno… ).

    20160314_155426_resized20160314_155355_resized20160314_155411_resized

    Para recibir la primavera hemos pensado en celebrar una pequeña fiesta el 21 de Marzo con una merienda especial y un bingo extraordinario donde habrá regalos para los ganadores. ¡ Están todos invitados !

    Imágenes Relacionadas:

    Leer más

¡Síguenos! – Jarrai gaitzazu!

Back to Top